H poprzecznie ków i komór, wspólna dla ionka. Mię-vnętrznej — ym. Ściana J i ze wzglę- -£
4.2.2. Budowa histologiczna mięśnia sercowego
HMSęsień sercowy, zaliczany do mięśni poprzecznie prążkowanych, zbudowany Ęggjest w odmienny sposób niż mięśnie szkieletowe. Podstawowa różnica polega na tym, że komórki mięśnia sercowego, tzw. kardiocyty, ułożone w pęczki Włączą się ze sobą wstawkami występującymi na wysokości błon granicznych, tworząc połączenia pomiędzy sąsiadującymi komórkami (rys. 4.3). Błony biegunowe powierzchni tych komórek w obszarze wstawki tworzą połączenia
Rys. 4.3. Kształt i wzajemne ułożenie kardiocytów oraz położenie i kształt wstawek (czarne, grube linie), (wgf Krzymowskiego)
.międzykomórkowe. Tb połączenie powoduje zmniejszenie oporu elektryczne-go dla szerzącej się fali depolaryzacji i umożliwia płynne przemieszczanie impulsu wzdłuż przedsionków i komór. Dzięki takiej budowie histologicznej mięsień sercowy, pomimo że jest zbudowany z oddzielnych kardiocytów, fizjo-logicznie stanowi czynnościową zespólnię, tzw. syncytinm. Serce zbudowane -jest z dwóch syncytiów: przedsionkowego i komorowego, pomiędzy którymi znajduje się rozdzielający je pierścień włóknisty.
Bgprzenoszenie fali depolaryzacji z jednej zespólni na drugą odbywa się drogą W układu przewodzącego i obejmuje zawsze cały mięsień sercowy. Z tego Bppowodu serce działa zgodnie z prawem „wszystko albo nic” w odniesieniu IpZó całej struktury anatomicznej, a nie pojedynczych włókienek mięśniowych.
P Oznacza to, że już podnieta progowa jest w stanie wywołać skurcz całego W mięśnia sercowego. Mechanizm powstawania i szerzenia się pobudzenia we JL włóknach mięśnia sercowego jest zbliżony do występującego w mięśniach szkieletowych. Potencjał spoczynkowy mięśnia sercowego wynosi od -85 do -95 mV. Pobudzenie włókien mięśnia powoduje wzrost potencjału do +30 mV, czyh depolaryzację poprzedzoną gwałtownym wzrostem przepuszczalności dla jonów sodu. W tym okresie mięsień sercowy wchodzi w okres refrakcji bez-