57891 P1010892

4)2 S, DYUTACJB

w obliczeniach statycznych i przekrój komina odpowiednio dozbrojony, to samo dotw komór silosowych. Podobnie przy konstrukcjach poziomych dłuższych od przewidziany^ normą, gdy nie można dylatacji wj'konać lub chcemy jej uniknąć, wpływ wydłuży, i skrócenia hniowego konstrukcji należy uwzględnić przy obliczaniu podciągów, słup, ., i fundamentów bądi ustrojów ramowych.

Ważnym zagadnieniem w tym przypadku jest przyjęcie długości dla obliczenia wic], kości odkształceń (np. ugięć słupów), nic można jej przyjmować dowolnie. Długość u zależy od umiejscowienia i konstrukcji stężeń podłużnych budowli. Takimi stężeniom, mogą być obudowane klatki schodowe, żelbetowe szyby dla wind towarowych (rys. 9.60i lub specjalnie wykonstruowane ramownice żelbetowe bądź stalowe czy też stężenia kra. towe (rys. 9.61).

Rys. 9.61. Obliczeniowy schemat wydłużalności termicznej w budynkach halowych lub estakadach pny zachowaniu stężeń stalowych lub żelbetowych

Zamieszczone rysunki 9.60 i 9.61 naświetlają dostatecznie problem przyjęcia długości I do obliczenia odkształceń konstrukcji.

Osobnym zagadnieniem - w świetle analiz przyczyn pożarowych awarii hal prefabrykowanych o dużej powierzchni zabudowy - jest problem podziału na segmenty szeroko przestrzennej zabudowy, celem zapobieżenia totalnej katastrofie w przypadku zaistnienia pożaru.

Jak wskazują doświadczenia, tradycyjne szczeliny dylatacyjne nie spełniają zadania przy większych odkształceniach termicznych.

Dla normalnych warunków eksploatacji różnego rodzaju konstrukcji granice zmian temperatur i maksymalne odległości między dylatacjami określają normy. Na przykład w szkieletowych budynkach prefabrykowanych (tab. 9.1 p. 3a) maksymalny odstęp dylatacji może wynosić 60 m. Biorąc ped uwagę sztywną w swej płaszczyźnie „tarczę" dachową lub stropową przy różnicy temperatur At=+20‘C, zdylatowany segment tarczy dachowej wydłuży się o wartość

Al=a,Atl.    (9.1)

Uwzględniając w konstrukcji hali przegubowo nieprzesuwne połączenie dźwigarów dachowych z głowicami slupów utwierdzonych w stopach fundamentowych i zakładając, że stopa fundamentowa nie dozna obrotu, górny koniec słupa w budynku halowym dozna swobodnego przesuwu na zasadzie ciągłości jaką zapewnia konstrukcja. Zatem w przekroju słupa odległym o x od podpory A wystąpi moment zginąjący

M=-P(t-x).    (9.2)

Ro'

_iWnanic odkstałoonej takiego stupa ma postać

d*y^ M _-P(I-x) dx²'-    ~ EJ i £1

(9-3)

_uporządkowaniu równania (9.3) względem stałej, równanie to wyrazi się wzorem:

(9-4)

\

Rys. 9.62. Schemat statyczny słupa obciążonego na

końcu pozioma siłą

przez dwukrotne całkowanie równania (9.4) i po uwzględnieniu warunków brzegowych otrzymamy

Mil

(9.5)

Przykład 34. Hala żelbetowa o siatce słupów 6x21 m jest przekryta kratowymi dźwigarami.

1    dolnym pasem sprężonym kablami. Na pasie dolnym kratownicy ułożono stropowe płyty żebrowe, ni górnym pasie płyty żebrowe dachowe, ocieplanie dachu stanowi 3 cm warstwa styropianu pokrył®

2    razy papą. Styki płyt żebrowych wypełniono zaprawą cementową. Wysokość slupów /—6,0 m. przekrój słupów ó—35 cm, A = 50 cm. Marka betonu w słupach B 150, £'.—230-10’ kG/cm¹. Oparcie dźwigarów kratowych przyjęto jako przegubowo nieprzesuwac, układając większą swobodę odkształceń słupów bali w kierunku prostopadłym do płaszczyzn dźwigarów kratowych. Odległość między dyla-tacjami 60 m.

Sztywność słupów w kierunku swobodniejszych odkształceń konstrukcji

Rozpatrzymy dwa przypadki podwyższenia temperatury a) J/=+20°C — wg wzoru (9.1) otrzymamy

.4/-0,00001 • 20-6000= 1.2 cm. b) dz= + 200*C — wg wzoru (9.1) otrzymamy

zł/*=0,00001 • 200-6000-12 cm.

Przyjmując założenie, że wierzchołki skrajnych słupów zdylatowanego segmentu hali przemieszczą “S o Al/2=y₀, wg wzoru (9.5) otrzymamy dla przypadku a)

-341 kG

3 • 230- 10f-178-10*-0,6

600* I