58068 patus, proba, sesja3

łokcie i źródła wrą karnego. Poza kodeksowe prawo karne.

I_zespół norm prawnych określających zachowania, które są przestępstwami lub

czynami zabronionymi, zasady ponoszenia odpowiedzialności karnej w razie popełnienia przestępstwa a dalej kary, środki karne środki probacyjne i środki zabezpieczające stosowane wobec sprawców oraz zasady stosowania tych środków. Źródłem prawa karnego w Polsce może być tylko ustawa (zarówno ustawa kama uchwalona przez Sejm), jak i inne akty prawne zrównane z mocą ustawy. Najważniejszym obecnie źródłem jest kodeks kamy z dnia 6 czerwca 1997 r. Obok niego, istnieją również: kodeks postępowania karnego, kodeks kamy wykonawczy. Pozakódeksowymprawem karnym są inne ustawy, których artykuły określają zachowania będące przestępstwami bądź wykroczeniami np. ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii, kodeks spółek handlowych.    f

Z.Poiecie przestępstwa i czynu zabronionego

Ę^ęsfĆpstwófto czyn człowieka zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, zawiniony, bezprawny i społecznie szkodliwy w stopniu większym niż znikomy.

Gzpnpnwflabronionyitf jest zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany.

Podmiot (Sprawca)./ Thawyowa.

Wina._    o

3.Ustawowe znamiona przestępstwa ogólne i znamiona tvpu rodzajowego. Znamiona inaczej cechy przestępstwa:

Czyn.

Przedmiot ochrony."

Bezprawność.

Społeczna' szkodliwość czynu.*

Związek przyczynowy.

Sprawcą może być tylko człowiek. Na zasadach określonych w KK odpowiada ten, kto popełnił czyn zabroniony, i mą ukończone 17 lat. Młodsi odpowiadają jako nieletni na podstawie ustawy z dnia 26.10.1982r. Nieletni, który ukończył 15 lat w wyjątkowych okolicznościach może odpowiadać na zasadach określonych w KK jeśli okoliczności sprawy za tym przemawiają.

2.    Aby czyn mógł rodzić odpowiedzialność kamą konkretnego sprawcy, należy się upewnić w chwili jego popełnienia sprawcy można było przypisać winę. W przeciwnym wypadku nie ma mowy o przestępstwie. Wina może przybierać rodzaje umyślnej (sprawca ma zamiar popełnić czyn) lub nieumyślnej (sprawca nie chce popełnić czynu, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności).

3.    Czynem jest zewnętrzne zachowanie się człowieka przybierające postać działania lub zaniechania, Czyn może zatem polegać na działaniu bądź zaniechaniu.

4.    Jest to określone dobro społeczne, które jest atakowane przez sprawcę np. życie, zdrowie, wolność.

5.    tfi&brawriSSy oznacza sprzeczność z normami prawa. Bezprawność kama oznacza sprzeczność czynu z normami prawa karnego. Każdy czyn, który wyczerpuje znamiona czynu zabronionego zawarte w ustawie karnej jest czynem bezprawnym kamie, chyba, ~zc jego bezprawność wyłączają dodatkowe okoliczności (kontratypy, np. obrona konieczna, ryzyko sportowe etc.)

6.    Szkodliwość społeczną można określić jako pozaustawową ocenę konkretnego czynu. Czyn szkodliwy społecznie w stopniu znikomym nie jest przestępstwem, nawet jeśli wypełnia znamiona czynu zabronionego, a jego sprawcy można przypisać winę. Zgodnie z art. 115 § 2 KK bierze się pod uwagę: rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru oraz motywacją, postać naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.