64903 skanuj0026 (227)

mogą trwać przez wiele lat. Dopiero znacznie później, gdy dana osoba zaczyna praktykować szamanizm, daje się zauważyć wagę i znaczenie cierpienia, bolesnych doświadczeń, a przy tym te, niezapamiętane, traumatyczne przeżycia przypominają się, jako niezmiernie istotne punkty biografii. W ostatnich czasach bywa i tak, że szamańskie doświadczenia śmierci i odrodzenia przeżywa się pod wpływem środków psychedelicznych lub terapii takich jak rebirthing, terapia prymama Janova, terapia holotropowa Grofa, a nawet w Gestalcie Perlsa. Warto zaznaczyć, że z uwagi na nowoczesną opiekę medyczną, porody w szpitalach, leki psychotropowe zmniejszające cierpienia psychiczne (pomyślcie o niebywałej karierze valium lub prozacu!), życie w mieście i powszechne zagłuszanie oraz zniekształcanie odbioru sygnałów dochodzących ze świata przez środki masowego przekazu, trudno jest dostrzec istotne sygnały i znaki „wezwania” dochodzące ze świata, lub z wewnątrz.

Trudno jest także w naszych cywilizowanych czasach, zostać wybranym przez starszyznę plemienną lub dzierżawić rodzinną tradycję (chyba, że ktoś miał babcię zielarkę). Dla wielu osób praktykujących współcześnie szamanizm, taką „starszyzną” były wykłady, warsztaty i książki. Można powiedzieć, że to nie dana osoba wybrała swoje zainteresowania, ale że została „wybrana” przez swoje zainteresowania. Wiele dorosłych osób, po rozpoczęciu praktyki szamańskiej przypomina sobie, że już w dzieciństwie posiadali duchową wrażliwość, umierali — np. topili się, rozmawiali z krasnoludkami, niewidzialnymi ludzikami, elfami, chowali się w specjalnych i sobie tylko „znanych miejscach mocy^’, śpiewali absurdalne, rymowane i niezwykle długie piosenki, opowiadali niestworzone, „zmyślone” historie o duchach swoim kole gom i koleżankom.

W ostatnich latach można zaobserwować wzrost zainteresowania szamanizmem i tradycjami wywodzącymi się bezpośrednio z niego. To zainteresowanie wynika z wewnętrznej potrzeby odnalezienia szczerej i nie zaciemnionej narosłymi z biegiem lat dogmatami duchowej trądy cji. Na świecie istnieją liczne inicjatywy i organizacje powstałe w celu ochrony, nauczania i propagowania szamańskich tradycji, jak równie/ w celu docierania do ginących przekazów, rozwijania ich, a nawet re aktywowania. Na szczęście, nawet najstraszliwsze prześladowania ju kie miały miejsce w komunistycznej Rosji, Mongolii i w Chinach nie do prowadziły do wyginięcia szamańskich nauk.

Nauki szamańskie od najdawniejszych czasów uczą respektu i poszanowania dla naszej Matki Ziemi. W każdym centymetrze otaczającej nas przestrzeni żyją tysiące i miliony duchów i bytów fizycznych. Pod ziemią, na ziemi, we wszystkich wodach, i na szczytach gór, a także w powietrzu, rozciąga się sieć współzależnych i współistniejących Istot zarówno „fizycznych” jak i duchowych. My ludzie, jesteśmy tylko Jednym z plemion zamieszkujących tę piękną planetę. Nasza Matka Ziemia jest źródłem wszelkiego życia, żyjemy w jej łonie, a próba jej zniszczenia spowoduje zagładę także naszego plemienia — ludzi.

Szamanizm nie zajmuje się religią czy składkami na budowę nowych kościołów. Praktykowanie szamanizmu polega na uważności I dostrzeganiu związków z wszelkimi istotami. Skupia się wokół rodziny, klanu najbliższych, Ziemi i jest osobistym doświadczaniem ważności i świętości każdego dnia i każdej nocy. Ekologiczne hasło: „działaj lokalnie, myśl globalnie” jest echem szamańskich wglądów z przed czterdziestu tysięcy lat.

Człowiekowi Zachodu niezwykle trudno jest spotkać szamana, który byłby skłonny udzielić mu wieloletnich nauk, chociaż istnieje pewna liczba takich osób. Obecnie można uczestniczyć w kursach szamani-/miii organizowanych przez instruktorów mających przeszkolenie i doświadczenie pochodzące bądź to od współcześnie żyjących szamanów Kultur plemiennych (w większości od Indian Ameryki Pn. i Pd.), bądź od uczniów tych uczniów. Instruktorzy mający za sobą wieloletnie doświadczenie w praktykowaniu szamanizmu, jak również adepci z nie-(II ugim stażem, sporo wiedzy uzyskują od pomagających im duchów ta-Klch jak: zwierzęta mocy, duchy i bóstwa opiekuńcze, duchy zmarłych H tumanów lub przodków, duchów ziemi i żywiołów, aniołów, świętych 1 liÓMtw z różnych tradycji religijnych. Dla osoby praktykującej szamani/.m oraz dla szamanów wszystkich tradycji świata, to właśnie duchowi doradcy pochodzący z obszarów odmiennej rzeczywistości są głównymi i podstawowymi nauczycielami.

•leżeli chodzi o publikacje książkowe, którymi można posłużyć się pruiy rozpoczynaniu szamańskiej praktyki, to niestety w Polsce nie ma-lli v /byt wielu źródeł omawiających zjawisko szamanizmu, zaś z ksią-Mi poruszających praktyczne zastosowanie szamanizmu i opisujących pin Im tawowe techniki szamańskich podróży, prawdopodobnie ta będzie piurwNza. Inne ciekawe pozycje opisujące szamanizm wymieniam W bibliografii.

33