67654 Obraz
0

Rozdział 28. Choroby przenoszone drogą płciową 253

□    Wykrywanie przeciwciał p/krętkowych (odczyny serologiczne):

-    Odczyny niekrętkowe (klasyczne, nieswoiste) -wykorzystywane w badaniach przesiewowych, w monitorowaniu leczenia, wykrywają p/c IgG i IgM (np. szkiełkowy odczyn kłaczkujący VDRL).

-    Odczyny krętkowe (swoiste) - służą jako odczyny weryfikujące, potwierdzające zakażenie, odzwierciedlają przebieg zakażenia i skuteczność leczenia, wykrywają p/c IgG i IgM (np. odczyn immunofluorescencji krętków (FTA).

-    Metoda immunoenzymatyczna (ELISA).

Leczenie kiły

□    Leczeniem z wyboru jest podawanie antybiotyku -penicyliny, którą w zależności od czasu, jaki upłynął od zakażenia, podaje się 20-30 dni.

□    W przypadku partnerów osób chorych na kiłę wczesną rozpoczyna się leczenie profilaktyczne, które kontynuuje się zależnie od wyników badań serologicznych (pobieramy je przed rozpoczęciem leczenia profilaktycznego).

□    W przypadku uczulenia na penicylinę można podawać: tetracykliny lub erytromycynę.

Kiła wrodzona

Kiła wrodzona jest następstwem przeniesienia zakażenia z chorej matki na płód lub rzadziej noworodka w trakcie porodu.

Kiłę wrodzoną możemy podzielić na:

□    Wczesną, której objawy występują zazwyczaj po urodzeniu, najpóźniej do 2. roku życia.

□    Kiłę wrodzoną późną, ujawniającą się po 2. roku życia.

Zakażenie krętkiem bladym kobiety w czasie ciąży wiąże się z:

□    Ryzykiem zakażenia płodu.

□    Poronieniami samoistnymi i porodami martwymi.

□    Porodami niewczesnymi lub przedwczesnymi.

□    Dystrofią wewnątrzmaciczną.

Kiła wrodzona wczesna

Objawy kliniczne kiły wrodzonej wczesnej:

□    Zmiany skórne: osutki plamiste, grudkowe, krostko-we lub pęcherzowe (osutki grudkowe w okolicy ust, nosa i odbytu często pękają, pozostawiając promienisto ułożone blizny Parrota).

□    Zmiany dotyczące błon śluzowych:

-    Dotyczą głównie nosa - wynikiem przewlekłego stanu zapalnego jest sapka kiłowa.

-    W miarę postępu choroby - całkowita niedrożność nosa, uszkodzenia części chrzęstnych i kostnych nosa prowadzą do deformacji - nosa siodełkowatego lub lornetkowatego.

□    Zmiany kostne i stawowe:

-    Najczęściej między 2. a 5. miesiącem życia.

-    Prowadzą do zaburzeń rozwoju kości, bezwładów ruchowych i przykurczów kończyn.

□    Zmiany dotyczące narządów wewnętrznych:

-    Niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość.

-    Powiększenie wątroby i śledziony, żółtaczka.

-    Kłębuszkowe zapalenie nerek.

-    Zmiany zapalne w płucach typu pneumonia alba.

-    Zapalenie jąder.

-    Zapalenie naczyniówki, siatkówki, tęczówki.

-    Rzadziej kiła układu nerwowego.

Kiła wrodzona późna

Objawy kliniczne kiły wrodzonej późnej

□    U 80% dzieci kiła wrodzona późna ma przebieg bez-objawowy.

□    Zmiany kliniczne pojawiają się najczęściej w wieku 8-14 lat lub w wieku dojrzałym.

□    Zmiany kostne:

-    Zgrubienia i zniekształcenia środkowego odcinka kości goleni, tzw. podudzia szablaste.

-    Zgrubienia kości czaszki w okolicy czołowej - tzw. guzy Parrota (czoło olimpijskie).

-    Zgrubienia okostnej między guzami czołowymi a ciemieniowymi - tzw. czaszka kwadratowa.

-    Zmiany destrukcyjne w obrębie przedniej części nosa -» nos lornetkowaty.

-    Zniszczenie części kostnych nosa -> nos siodełkowaty.

□    Zmiany stawowe: wysiękowe zapalenie stawów, stawy Cluttona (kolanowe, rzadziej łokciowe).

□    Kiła układu nerwowego:

-    U 20% chorych stwierdza się kiłę bezobjawową.

-    Kilaki mózgu z objawami neurologicznymi - zależnie od lokalizacji.

-    Młodzieńcze porażenie postępujące.

-    Wiąd rdzenia kręgowego.

□    Śródmiąższowe zapalenie rogówki: u 20-50% chorych, różnego stopnia uszkodzenie widzenia, aż do całkowitej ślepoty.

□    Narząd słuchu: upośledzenie słuchu, włącznie z głuchotą.

□    Uzębienie:

-    Zęby sieczne górne środkowe o kształcie beczuł-kowatym z półksiężycowatymi ubytkami - zęby Hutchinsona.

-    Pierwsze zęby trzonowe z ubytkiem szkliwa i części wierzchołkowej korony - zęby Fourniera lub Moona.

Triada Hutchinsona

□    Zniekształcenia zębów siecznych.

□    Zapalenie śródmiąższowe rogówki.

□    Głuchota.

Rozpoznanie kiły wrodzonej

□    Pewne - stwierdzenie obecności krętków bladych w próbkach pobranych ze zmian chorobowych noworodka.

□    Prawdopodobne - dotyczy:

-    Noworodków, których matka była nieleczona lub niedostatecznie leczona w czasie ciąży.

-    Noworodków lub dzieci z dodatnimi wynikami serologicznymi + zmiany kliniczne (zmiany w RTG)