68868 s01 (2)

KARABINEK AKM

Karabinek AK Ai z celowniczym urządzeniem noktowizyjnym

kal. 7,62 mm

Karabinek AKM, nazywany w uproszczeniu 7,62 mm kbk AKM, został skonstruowany w Związku Radzieckim przez wybitnego konstruktora radzieckiego Kałasznikowa. Skrót AKM pochodzi od słów Awtomaticzieskij Kałasznikowa Moder-nizirowanyj. Pełna polska nazwa powinna brzmieć: 7,62 mm karabinek automatyczny Kałasznikowa zmodernizowany. Karabinek ten wchodzi w sktad uzbrojenia Wojska Polskiego, Armii Radzieckiej i armii innych państw Układu Warszawskiego oraz widu innych krajów zaprzyjaźnionych. Ze względu na zalety taktyczno-techniczne, zaliczany jest do najlepszych rozwiązań konstrukcyjnych w dziedzinie indywidualnej broni strzdeckiej.

ROZWÓJ KARABINÓW

Mówiąc o rozwoju karabinów, trzeba mieć na myśli również karabinki, ponieważ karabinek w zasadzie różni się od karabina tylko krótszą lufą i lżejszym łożem. Strzelecką broń palną zaczęto wprowadzać do uzbrojenia Polskich Sil Zbrojnych w drugiej połowie XV w. (1471 r.). Ponieważ luk i ręczna kusza celnością i szybkostrzelnością przewyższały ówczesną strzelecką broń palną, przez dłuższy czas stosowano je równolegle. Ostatnia kusza została wycofana z uzbrojenia Polskich Sił Zbrojnych w 1522 r. Rozwój strzeleckiej broni palnej był bardzo powolny. Do końca XVIII w. ograniczał się w zasadzie do wprowadzenia bagnetu i zmiany zapłonu ładunku prochowego w lufie. Dopiero w XIX wieku nastąpił gwałtowny rozwój karabinów, zarówno pod względem jakościowym, jak i ilościowym.

W początkach XIX w. w powszechnym użyciu był karabin odprzodowy, tzn. nabijany od wylotu lufy prochem czarnym i pociskiem (kulą ołowianą). Do zapalania ładunku prochowego w lufie za pośrednictwem podsypki prochowej na panewce i zapału poprzez kanalik ogniowy służył tzw. zamek skałkowy, nic mający nic wspólnego z zamykaniem, a tylko z krzesaniem ognia. Ze względów technologicznych (zgrzewanie luf) kaliber tych karabinów zawierał się w granicach 17 — 18 mm.

Następstwem wynalezienia piorunianu rtęci (1799 r.) było skonstruowanie i wprowadzenie zamka (zapłonu) kapiszonowego (1818 r.), składającego się z kurka, sprężyny, kominka i kapiszonu. Takie zalety wymienionego zapłonu, jak znaczne uniezależnienie się od warunków atmosferycznych (niepogody) i zwiększenie szybkostrzelności spowodowały wprowadzenie zamka kapiszonowego do uzbrojenia wszystkich armii europejskich do 1842 r. Wy-

1