71307 str03

Ręczny karabin maszynowy DP

ność praktyczną. Uzupełniają ciężkie karabiny maszynowe w walce na bliskich i średnich odległościach.

Szczególne znaczenie zyskują ręczne karabiny maszynowe jako potężny środek wsparcia działań piechoty, tak w natarciu, jak i w obronie. Pod ich ogniem załamują sie tyraliery nacierających wojsk, wykształca się grupowy szyk bojowy piechoty, polegający na rozczłonkowaniu tyralier strzeleckich na drobne grupy żołnierzy, skupionych wokół ręcznego karabinu maszynowego zabezpieczającego ich działanie.

W okresie międzywojennym, opierając się na doświadczeniach minionej wojny, w wielu państwach szczególną uwagę zwrócono na budowę ręcznych karabinów maszynowych. Między innymi w Polsce na licencji amerykańskiej rozpoczęto w latach dwudziestych produkcję ręcznego karabinu maszynowego Browning wz. 28.

Jednocześnie większość państw przyjmuje na wyposażenie dwa rodzaje pocisków: lekkie do karabinów i ręcznych karabinów maszynowych oraz ciężkie — do ciężkich karabinów maszynowych.

W okresie II wojny światowej na skutek wzrostu manewrowości pododdziałów piechoty zaszła konieczność zbudowania ręcznych karabinów maszynowych o dużej szybkostrzelności praktycznej (do 250 wystrzałów na minutę) oraz o niedużym ciężarze (do 7 kG) i małych -wymiarach w położeniu marszowym.

Ewolucja w rozwoju współczesnych ręcznych karabinów maszynowych wskazuje na tendencję zmniejszania ićh ciężaru do ciężaru karabinów. Ma to. zdaniem spec ja. listów, zapewnić manewrowe formy działań bojowych, jak desanty czołgowe, morskie, lotnicze, działanie na głębokich tyłach nieprzyjaciela itp.

Lufa z komorą gazowa:

; — tłumik płomieni, Z — komora gazowa, 3 — regulator, — powierzchnia karbowana. 5 — wycinki gwintowane, € — nakrętka regulatora. 7 — pierścień oporowy