71614 skanowanie0003 (98)

10.1.4. DYLATACJE W KONSTRUKCJI HAL

Założenia. technologiczne wymagają niejednokrotnie dużych wymiarów rzutu poziomego hal przemysłowych. W tych przypadkach, gdy długość hali lub łączna szerokość kilku naw są znaczne, istotnym staje się wpływ zmian termicznych.. W obliczeniach statycznych nieosłoniętych konstrukcji stalowych należy uwzględniać zmiany temperatury A T = ±30°C, przy czym zwykle przyjmuje się, że-przeciętna temperatura montażu stalowej konstrukcji hali wynosi + 10°C. W kon-strukqach obudowanych należy ustalić i uzasadnić inne zakresy zmian temperatury.

Dobowe i roczne wahania temperatury A T wywołują wydłużenia lub skrócenia, elementów konstrukcji stalowych, które można określić według znanej zależności

Al = e_rlAT,    (10-1)

gdzie: e_T — współczynnik rozszerzalności cieplnej liniowej, l — długość elementu,

AT — przyrost temperatury.

Największe wydłużenia dotyczą elementów konstrukcyjnych usytuowanych równolegle do długości hali (płatwie, belki podsuwnicowe, podciągi kratowe, rygle ścian) i powodują zginanie słupów. Z tych powodów wymagane jest projektowanie szczelin dylatacyjnych (rys. 10-13). Dylataq'e termiczne w halach należy projektować w odległościach nie większych niż 150,00 m. Jeżeli względy konstrukcyjne lub inne utrudniają lub uniemożliwiają zastosowanie dylatacji i przytoczone wymagania nie mogą być dotrzymane, wówczas przy wymiarowaniu konstrukcji należy odpowiednio uwzględniać wpływ zmian temperatury.

/ > '

rwTxT 1

II wmtm .

M

niSi

j*-

i! 8

vł\

■i.

\L

1/

■

■

■ ,L®U

liSŁ,

1 Sć

■ RH

600.1.600 | 600 I 600 T 6.00T6.00"

iSOSIlIBMl

600T 6.00 ^

mm

600

Al§0    \2o    w

Rys. 10-13. Przykład rozwiązania dylatacji w układzie podłużnym hali

1 — belka podsuwnicowa, 2 — słupy główne, 3 — płatew kratowa, 4 — dylatacja, 5 — słupki ściany bocznej, 6 — stężę nie pionowe podłużne

Dylatacje termiczne w podłużnym kierunku hali najczęściej rozwiązuje si< stosując dwa układy ram poprzecznych obok siebie. Osiowy odstęp tych dwócl niezależnych ram dobiera się według przyrostu modularnego 0,50,1,00 lub 1,50 m w zależności od gabarytów słupów. Odstęp między skrajniami słupów nie powi nien być mniejszy od 5 cm, z tym że sąsiadujące słupy mogą być oparte na współ-Lub nxi-    orobych.

‘tz&uG/Jat?. ^eds\ciJcż& p^,rZy)

Aoi.4’ cżyLaJz-cje {pJćiG Są btCrobly fome&ie niż.    /x>cć(ł_t.żiyntj

7o$k    cbfCo^jsifjL ^ryriiczjych ho-Lc u

cuzcn

CuJĆL<j>l no. -Zno-Gzyic^    . JZA/ btJZyrUStjLu. fypTZttezny/**

LoUIs^cIaj .2. &ocfeE>rą fTZ&SLujncź, eŁ*jd>ch , n&ZjcLle. ZAlA/ch slocpSiJ

'Pui    STzdcjCAyysr-i Qy>, fhjt.    2/U2_c2a/vć_

/ncC/fcot 'Z-ryLctuzAj