Schemat statyczny
Wobec zachowanego kryterium ilościowego jest on statycznie wyznaczalny. Ponieważ tarcza BC ma odebrane wszystkie stopnie swobody to można ją utożsamić z ostoją, do której dołączono tarczę AC. Schemat ustroju ma wyraźnie charakter hierarchiczny; z tarczą podstawową BC, tarczą podrzędną AC (podukład). Można zatem rozwiązywać układ w sposób pośredni, tzn. w pierwszej kolejności rozwiązać w pełnym zakresie tarczę podrzędną AC, a następnie wyznaczonymi reakcjami (z przeciwnymi zwrotami) obciążyć w punkcie C tarczę CB. Dla układu jako całości są to interakcje (w tym przypadku siły przekrojowe). Wersję rozwiązania pośredniego przedstawia się poniżej, po rozbiciu na podukłady.
Tarcza A-C
Reakcje
XMiC = 0, —J?x* 4—.Ry* 8 + 30*4 = 0,
Rx = Ry=+10 kN, i? = 10^2 kN,
IPU = 0, Rx-Hc = 0, HC = RC= +10 kN,
ZPly - 0, -Ry+30-Fc = 0, Vc — 30—■» +20 kN.
Siły wewnętrzne wyznaczamy w przekrojach charakterystycznych. Siły osiowe
n12 = o = n21, nA2 = o=n2A,
N23 = -30-0/2 = -150 kN = N32,
NC3 m -Hc = -10 kN = N3C.
Siły tnące
r12 = - 30 kN = T21, Ta1=-R mm 100 kN = T2A,
T23 = 7^+300/2 = -100+150 = +50 kN = T32, rCB= +VC= +20 kN = T3c.
Momenty gnące
0, M21 = +30-2 = +60 kNm, MA = 0,
M2A = -R-2y/l= -l0y/2-2y/2= -40 kNm,
M23 = -£• 2^2- 30-2= -40 - 60= -100 kNm,
M3= -i?-4V^= -10-v/2-4>/2= -80 kNm = -Fc-4 = -20*4 = = -80 kNm.
Tarcza C-B
Wyznaczenie reakcji (w tym przypadku nie są one potrzebne do obliczenia sił przekrojowych)
ZX = 0, 10-4- 10+tf = 0, H = + 30 kN,
ZT = 0, 20-F = 0, F = +20 kN,
ZMb = 0, M+10+10-4—10-4-2 = 0,
M = +30 kNm.
Siły przekrojowe przedstawia się funkcyjnie dla xe(0; 4 m)
N{x) = + Vc = 20 kN = constans = + F,
T(x) = Hc— 10x = 10- 10x, T{0) = 0, T(4) = -30 kN = — H,
Af(x)= +10+Hc-x—10-x--x = 10+10x—5x2,
M(0) = +10 kNm, M(4) = -30 kNm = dM
ekstremum M -* —— = = 10— 10x = T(x) = 0 -> x = 1 m, dx
M(l) = 10+10—5*l2 — +15 kNm, miejsce zerowe M -*• M — 0-» 10+10x—5x2 = 0 -► x2—2x—2 = 0 x - 2,732 m x--0,732 m.