3. Ustawiamy długość Mi na fc* 340 ma, zerujemy względem pustej kuwety.
4. Mieszaninę reakcyjną wlewamy do kuwety, dodajemy 250 pl NADH w buforze (odczynnik R2) jednocześnie włączając stoper. Natychmiast notujemy wartość absorbancji (Ao),
a następnie JSkonujejii)' pomiarów co 1 do uzyskania stałej wartoMj^^i
W celu uzyskania liniowości oznaczeń zmiana absorbancji w ciągu minuty nie powinna przekraczać 0,150. Jeśli jest większą, próbę należy rc^ieńc^j^ |0-krotnie 0,*iffi& roztworem NaCl.
II. Elektroforetyczny rozdział izoenzymów dehydrogenazy mleczanowej surowicy krwi WSTĘP
Ruchliwość białka w polu elektrycznym jĘj&f od wielkości ładunku, jaki niaitfc'! W sobie cząsteczka, a jej ładunek zależy od punktu izoelektrycznego białka i pH roztworu, białko
jest rozpuszczone. Białka różnią się punktami izoelektrycznymi, więc umieszczone w buforze o takim samym pH będą przesuwały się z różną szybkością do elektrody o ładunku przeciwnym do ładunku cząsteczki białka. Różnice w ruchliwości możemy oznaczyć denaturując (utrwalając) a następnie wybarwiając je odpowiednim barwnikiem np. czernią amidową lub ksiSS^jSąowym. W przypadku gdyąf^interestge nas ilość i jakość rozdzielonych białek fen katalityczna aktywność, wykonujemy tzw. zymogram. Zy mogramami nazywamy ulektreforogramy z wybarwioną swoistą dla badanego enzymu reakcją enzymatyczną. Pożądaną cechą takiej reakcji są nierozpuszczalne produkty. Takie produkty nie będą dyfundowały w nośniku podczas jego inkubacji, dzięki czemu obserwowane pasma będą miały stosunkowo ostre granice.
(A> |
(B) |
serce |
nerki |
erytrocyty |
mózg |
leukocyty |
mięśnie |
wątroba | ||||||
IDH-l |
■ O ■9 |
h4 |
SS33 |
SH |
— |
— |
— |
-S | ||||||
LDH-2 |
30 |
KO |
aa |
HjM |
m8 |
■a |
n |
ira |
— | |||||
LDH-3 |
99 93 |
99 39 |
99 a m |
H2M2 |
— |
ww |
— |
Mi |
OBM |
MBflBB |
— | |||
10H-4 |
99 |
HM3 |
— |
— |
— |
— |
— | |||||||
IDH-5 |
99 |
— |
— |
— |
— |
— |
Si |
mm | ||||||
-9 |
-5 |
-i |
-21 |
Aduit |
Profil izoenzymów LDH zmienia się u szczura wraz $ wiekiem (B) Rozdział rlr1rtrrń|Hipti|jf ^enzymów LDH z różnych tkanek (według: J.M. Berg, L. Stryer. JX. Tj<fcoczko
biochemia”, PWN 2007).