69634 Skanowanie 13 11 08 30 (19)

Kończąc charakterystykę Jedna, Diady i ich wzajemnego odniesienia jako biegunowego sprzęgnięcie komplementarnych elementów, można pozwolić sobie na uogólniające stwierdzenie, że pierwsze pryncypia manifestują swoją obecność w rzeczywistości pod postacią elementarnych par przeciwieństw zestawionych po raz pierwszy przez pitagorejczyków. Chodzi tu o następujące opozycje z kanonu podstawowych kategorii w myśleniu potocznym oraz w dyskursie filozoficznym i naukowym: tożsamość-różnica, jedność-wuelość, określoność-nieokreśloność (grani ca-bezkres,), równość-nierówność (mniejsze lub większe itp.), stałe-niestałe. Pierwszy człon każdej pary reprezentuje bytowe przejawy Jedna, drugi odzwierciedla odciśnięte w^r bycie wiasności Diady. Każdy byt staje się bytem, uczestnicząc w Jedności i Diadzie; jest ich swoistym zespoleniem (compositum). W trzech pierwszych przeciwieństwach uczestniczy każdy byt, dwa ostatnie opisują swoistość świata zjawiskowego. Każde będące jest tożsame z sobą i różne od innego. Jest jednością (pojedynczością) w'śród wielości innych bytów, jest określone (takie to a takie) w wyniku recepcji nieokreślonego jeszcze bycia (reprezentowanego przez Diadę Nieokreśloną) określonej (kresowanej) przez Jedno formy bycia. Ograniczę się do ilustracyjnego przedstawienia, jak tożsamość i różnica, a za nimi kolejne przeciwieństwa uobecniają się w pierwszych krokach „generowania” bytów, kiedy jako pierwsze w kolejności w ontycznej Jedno samo (pozabytowe) staje się Jednym będącym, czyli uczestniczącym w byciu. Każde z tego dwojga jest tożsame z sobą i zarazem różne

0    ow^re bycie Jedna będącego. Jedno będące liczebnie jest jedno. Ale przez to, że Jedno jest, to generuje się wielość. Jest bowiem Jedno jako Jedno i jest Jego jest (jego bycie). W jest też jest wielość (analogiczna do wyjściowej „dwójności” Jedna będącego). Pierwsza jedność (liczba jeden) jest jednością jest jako takiego (byciem identyfikowanym wiaśnie jako jest, a nie bycie jakimś nie-jest), druga jedność (dająca dwójkę) jest, dzięki któremu jest jest (jakoś istniejąca). I tak w^; nieskończoność zarówno w odniesieniu do Jedna, jak i Jego jest. (.Parmenides 142e-143a). Nieokreślone bycie Jedności idealnej (inaczej - Jedności ejdetycznej; pierwszej z szeregu 10-ciu liczb ejdetycznych, metaidei z najwyższego piętra bytów Platońskich) aktualizuje się w bycie i staje się określone, dzięki uzyskaniu formy pochodzącej od Jedna samego.

Każdy byt zawdzięcza swoje istnienie i bycie „czymś” jako mieszanina (obecności) pierwszych pryncypiów': partycypuje w nieokreślonym byciu

1    uczestniczy w tym, dzięki czemu jest sobą (ma cechy pozwalające na jego identyfikację jako przedstawiciela określonego rodzaju bytów). Przez swoją tożsamość (bycia tym i tym) każdy byt uzyskuje ściśle określoną pozycję na uporządkowanej matrycy ontycznej wszelkiego bycia. Pozycję w^T „pionie” byt ma ustaloną „odgórnie” przez byty z piętra nadrzędnego; uczestnicząc w^r nich zdobywa swoistą dla jego sposobu bycia, własną tożsamość rodzajową. Jego pozycja na danym piętrze ontycznym ma jednoznaczne koordynaty'’ wyznaczone przez wewnętrzne zróżnicowanie w^r ramach taksonomii rodzaj ow⁷o-gatunkowej, którą

20