Krew 1/ SS&kóW stanowi 6-7% masy ciała. Zawiera f/r>a dwie f$6wn& części składowe elementy mnrfutyc/ne (kómórkOWO) i osocze 'Ao/.r.a je ryjdzielić ód siebie przez odwirowanie krwi (rys. H I) z substancja, przecrz/krzeplrwą (np. heparyną lub cytrynianem sodu), P&iómŚ po&Ufpwmrie pozwala oznaczyć Wskaźnik hematokrytowy, czyli udział elementów mtrrfotycznych we krwi. Podczas badania wskaźnika hematokryUrwego, niewielką ilość krwi odwirowuje się w heparynizowanych kapilarach, po ich uprzednim zatopieniu. Wskaźnik
Rys. 3.1. Stosunek objętości elementów morfotycznych (3) do całkowitej objętości krwi (A) nazywa się wskaźnikiem hematokrytowym (B:A). W jednostkach tradycyjnych wskaźnik hematokrytowy wyrażany jest w formie procentowej [(B :A) ■ 100%]
hematokrytowy tradycyjnie wyraża się w procentach, a według układu SI w postaci ułamka dziesiętnego (tab. 3.1). Odwirowanie krwi po jej skrzepnięciu prowadzi do uzyskania surowicy, która w odróżnieniu od osocza nie zawiera fibrynogenu - głównego czynnika krzepnięcia krwi.
Wśród elementów morfotycznych (rys. 3.2) wyróżnia się krwinki czerwone (erytrocyty), krwinki białe (leukocyty) i krwinki płytkowe (trom-bocyty). We krwi najbardziej liczna jest populacja krwinek czerwonych (tab. 3.1). Tradycyjnie ich ilość we krwi określa się w mln/pl (pl = mm3), natomiast według układu SI w T71 [T (Tera) = 1012J. Liczba krwinek czerwonych jest dosyć zróżnicowana u poszczególnych gatunków zwierząt. Spośród zwierząt gospodarskich najwięcej jest ich we krwi owiec i kóz, u których mają one mniejsze rozmiary (śr. 4-5 pm). U ptaków krwinki czerwone są większe niż u ssaków i jest ich mniej.
75