Trudności w uczeniu się czasem określane są jako deficyty percepcyjno-motoryczne, wolne uczenie się lub upośledzenie funkcji uczenia się. Wiele lat temu specjaliści określali dzieci „uczące się inaczej” jako mające „minimalne dysfunkcje mózgu” lub „uszkodzone neurologicznie”. Jednak te określenia nadające dzieciom „etykietki” spotykały się z oporem ze strony rodziców oraz części psychologów i pedagogów.
Dzisiaj większość szkół w USA określa dzieci z trudnościami w uczeniu się jako potrzebujące „specjalnej lub indywidualnej pomocy”. Wiąże się to z opóźnieniem o dwa lata w stosunku do wieku w jednym lub więcej szkolnych przedmiotów, uczenia się czytania ze zrozumieniem, płynności czytania i zapamiętywania przeczytanego tekstu.
Kiedy nauczyciele i psycholodzy spotykali się z trudnościami w uczeniu tych dzieci, stwierdzali, że są upośledzone umysłowo, marzycielskie, leniwe lub zaburzone emocjonalnie. Nie mogli zrozumieć, dlaczego dzieci z wysokim ilorazem inteligencji nie mogą nauczyć się czytać.
Nie mogąc rozwiązać tej zagadki, sfrustrowani specjaliści winili za swe niepowodzenia rodziców i dzieci, z drugiej strony rodzice mieli pretensje do nauczycieli i psychologów twierdząc, że są niekompetentni. Dziecko wpadało w krzyżowy ogień.
Czym więc charakteryzują się dzieci stanowiące taką zagadkę i określane w tak różny sposób? Oczywiście istnieje wiele objawów związanych z trudnościami w uczeniu się i nie wszystkie odnoszą się do każdego dziecka mającego kłopoty z czytaniem lub pisaniem. Niektóre dzieci mogą charakteryzować się wieloma z pośród przedstawionej poniżej listy objawów inne natomiast tylko kilkoma. Również nasilenie występujących objawów może być różne u różnych dzieci.
Lista objawów wiążąca się z trudnościami w uczeniu się:
• niski poziom samooceny
• niski poziom tolerancji na stres
90