79019 IMG40 (2)

Pobudzenie wywołane w receptorze przez bodziec przenosi się do wzgórza, gdzie nabiera ładunku emocjonalnego. Jest to możliwe dlatego, że we wzgórzu mieszczę się specyficzne wzory pobudzenia, jego aktywność jest hamowana przez korę. W momencie, gdy pobudzenie nabiera ładunku emocjonalnego, informacja zostaje przeniesiona do kory, która przestaje wywierać hamujący wpływ na wzgórze. Wtedy od wzgórza biegną pobudzenia dwoma drogami — jedną do narządów wykonawczych (naczynia, mięśnie), drugą do odpowiednich ośrodków w korze mózgowej.

Dla pełnego przeżycia emocjonalnego konieczne są zmiany w korze i zmiany naczyniowo-mięśniowe. Aktywizującą rolę w wystąpieniu procesu emocjonalnego spełnia wzgórze. Bardzo wiele elementów teorii Cannona-Barda zostało potwierdzonych przez współczesne badania neurofizjologiczne.

Korowa teoria emocji

Kontrowesyjną teorię emocji opracowała M. Arnold (w latach 1950—1960). W myśl jej koncepcji rolę aktywizującą powstanie procesów emocjonalnych spełnia kora mózgowa. Ukazuje to ryc. 47.

W korze dokonuje się analiza bodźca i ocena sytuacji. Jeśli bodziec zostanie oceniony negatywnie — wywołuje ujemny stan emocjonalny. Stan ten wyzwala pobudzenie płynące z kory do niższych pięter mózgu (wzgórza), gdzie następuje aktywizacja wrodzonych reakcji emocjonalnych i przeniesienie pobudzenia do narządów wykonawczych. Informacje o zmianach w narządach przekazywane są z powrotem do kory, a zatem człowiek może uświadamiać sobie swój stan emocjonalny.

212