79309 skanuj0078

Bycie pustym oznacza że w umyśle nie ma żadnych pr szkód, które przeszkadzałyby mi kochać to, co jest. czymkoh by to było. Czysty umysł jest absolutnie ricporuszony. Wszystkt co pojawia się w jego świadomości, jest odchyleniem, które po wraca do równowagi. Zawsze szuka czegoś, co nic jest w porządku, tylko po :o. aby dostrzec porządek. Nadaje wszystkienn sens i od;xx:zywa w swojej nieustającej świadomości. Właśnie w tej chwili dyktuję Stephenowi w pokoju hotelowym we wschodnim Berlinie. Uniósł prawą rękę znad klawiatury laptopa i podrapał się po nosie. Jesieni oszołomiona. Nie znajduję sposobu na to. aby odnieść się do tego. czym to jest. W pełni to przyjmuję i czekam, i widzę wszystko, czym to nie jest; nie jest nosem, nie jest twarzą, nie jest człowiekiem ani czymkolwiek, i dostrzegam piękno tego gestu, kryjącą się w nim radość i co. że ten gest jest tożsamy z ponownym tx>k>ż,eniem dłoni na klawiaturze. a także to. że te ruchy są niczym. Wszystko wypełnione jest miłością, jest jednym niezakłóconym mirtem. Nie ma żadnej mnie. nic ma żadnego jego. nie ma żadnego oddzielenia. To nic może zostać przerwane. Szokiem było dostrzeżenie jego dłoni na nosie, szokicm jest widzieć jego ręce poruszające się teraz po klawiaturze. Ib wszystko jest takie dziwne, to jak płynna geometria wiecznie zmierzająca ku właściwemu porządkowi. Bez względu na to. co się wydarza, miłość płynie, nic r.ic może jej przeszkodzić, ani płacz, ani krzyk, ani śmiech; zawsze jest aktywna, zawsze rozpoznaje, obecna, czujr.a, skrupulatna. Gdybyś zrozumiał. jak postrzegam teraz te dwie stopy na stoliku do kawy, śmiałbyś się, aż padłbyś ćx.-z tchu na podłogę. Takie postrzeganie zabiłoby wszystko oprócz czystej radości tego, co widzi.

Jakim niezwykłym światem jest pusty umysł! Wszystko go wypełnia. Stopy, r.ogi. stolik tło kawy. nos, ręce, dłonie, laptop, ściany. podłoga, okna, zasłonki, wszystko to bezimienne i wpływające w siebie i wypływające z siebie nawzajem. Wyobraź sobie, że jesteś wypełniony niczym oraz jakie to dziwne i że tylko to no-

mieć sens. Wyobraź sobie naturę j.*.ko coś, co tworzyłoby nie-kończony przepływ pełni, oraz naczynie, które mogłoby pomic-ic absolutnie wszystko. Nic go nic ogranicza. Rzeczywistość • pływa w r.as i w ten sposób się rozszerza, w ten sposób przejawia swoja nieskończoną obliiość. Gdyby umysł był ciałem, przy-pominąłby światło, które wystrzela w głąb. iskry- najbardziej olśniewającej światłości, wpływa w ciebie jako ciało i zamiast wypływać jakimkolwiek otworem, mieści się wewnątrz - na przykład zamiast wystrzeliwać z czubków palców, światło sic w nich zatrzymuje i czubki palców zaczynają się rozszerzać z taką samą szybkością, z jaką światło wypełnia ciało.

Jest to więc pełnia bez ograniczeń. Musi znaleźć ujście, a jednak pozostaje wewnątrz. Rzeczywistość nigdy nic przerasta otwartego umysłu. Jest tak nieskończona jak życie, nie jest oddzielona, wypatruje tego. co wydaje się nowe, i obejmuje to w swojej nieskończonej ekspansji. Wszystko się w niej zawiera, jest naczyniem o nieograniczonej pojemności i niczego nie jest dla niej zbyt wicie. Wszystko jest mile widziane, nie ma nic. czego nie chciałaby lub nie mogła przyjąć.

Istnieje doskonałość, która wykracza poza to. co może poznać niczakwcstionowany umysł. Możesz być pewien, że zabierze cię ona tam, gdzie powinieneś być, wtedy, gdy powinieneś, i zawsze punktualnie na czas. Kiedy umysł pojmuje, ż.c jest tylko odbiciem bezimiennej inteligencji, która stworzyła cały pozorny wszechświat, przepełnia go zachwyt. Zachwyca się tym, że jest wszystkim, zachwyca się tym, że jest niczym, zachwyca się tym, ic jest olśniewająco przyjazny i wolny od wszelkiej tożsamości, wolny, aby być swoim nieograniczonym, niepowstrzymanym, niewyobrażalnym życiem, tańczy w świetle swojego własnego zrozumienia, że nic się nigdy nic wydarzyło oraz że wszystko, co kiedykolwiek się wydarzyło - wszystko, co kiedykolwiek może się wydarzyć - jest dobre.

137