80689 scan0045 (13)

129

130

Ryc. 129 i 130. Delikatne; figuralny temat obraz, artysta wydobył za porr c-cą plam kolorystycznych i sugerujących ruiny i głó.v ne elementy pejzaż. Kontrast tonów i koloró* daje wrażenie odległość wzmacniając „pejzażo-wość" dzieła.

FARBY AKRYLOWE W PRAKTYCE

Mokre i suche

Teraz artysta skupił się na wyobrażonym przez siebie pejzażu, który zajmuje środkową partię płótna. Pejzaż zaczyna przypominać opuszczoną scenę, otoczoną ruinami dziwnych budynków. Tło wypełniła czerwonawa przestrzeń, jakby ogień, podkreślająca dramatyczną naturę pejzażu.

Jesteśmy świadkami niezwykle osobistego sposobu malowania, interesującego ze względu na odkrywanie niespodziewanych możliwości malarstwa akrylowego. Artysta pracuje na wilgotnej powierzchni, z której usuwa - w różnym stopniu - warstwę chromatyczną, ale nakłada też rozwodnione farby, w których rozpływają się masy kolorystyczne. Posługuje się przy tym suszarką do włosów, aby woda czy farba zbytnio nie spływały.

Metoda łącząca malowanie na powierzchniach mokrych i suchych, nakładanie impastów i dopracowywanie ich gąbką, dopasowywanie ilości wody nadaje się wyłącznie do farb akrylowych, nie dałoby się jej zastosować z innym medium. Proces ten to doskonały przykład otwartej, eksperymentalnej natury farb akrylowych, nie ograniczanej przez reguły akademickie czy siłę tradycji.

Ryc. 131. Złamany efeK kolorystyczny uzyskane przesuwając gąbkę pc wilgotnej powierzchni i dokonując poprawer pędzlem, dopóki nie powstały żądane rezultaty Dzieła nie oparte na rzeczywistym motywie wymagają - poza kontrastami form i kolorów -także kontrastów jakość i wykonania.