76916 skanuj0095

Rys. 7.6

W wykonywanym ćwiczeniu każdy z czujników spełnia więc jednocześnie rolę czujnika pomiarowego i kompensacyjnego.

Powierzchnie, do których przyklejamy czujniki, powinny być możliwie najdokładniej wygładzone drobnym papierem ściernym, odtłuszczone acetonem, a następnie pokryte cienką warstwą kleju. Klej używany do tego celu musi dobrze wiązać czujnik z badaną powierzchnią, powinien dobrze znosić temperaturę próby, musi szybko schnąć i być odporny na wilgoć.

Czujnik należy posmarować cienką warstwą kleju i przykleić w odpowiednim miejscu zgodnie z kierunkiem badanego odkształcenia. Po wyciśnięciu spod czujniku nadmiaru kleju należy czujnik przez pewien czas dociskać poprzez miękką podkładkę. Dobrze jest do tego celu używać specjalnych zacisków. Po pewnym czasie (np. po 1 h) należy zaciski zdjąć i suszyć czujnik jeszcze przez kilka godzin. Zastosowanie suszarki z wentylatorem znacznie skraca czas suszenia. Po wysuszeniu przyklejonych do belki czujników 1 i II (rys. 7.5) należy przylutować izolowane przewody miedziane. Czujniki powinny być dodatkowo zabezpieczone przed urazami mechanicznymi i wilgocią. Dla osłony przed wilgocią można użyć wosku lub specjalnego kleju.

Proces przyklejania czujników' jest czasochłonny, a więc badana belka służąca do ćwiczeń studenckich ma czujniki pomiarowe przyklejone na stałe.

Kolejność postępowania przy wykonywaniu ćwiczenia jest następująca:

1.    Przylutowane do końcówek czujników izolowane przewody miedziane wsączyć szeregowa w gałąź AD 13 mostka Wheatstone’a, to znaczy połączyć je z zaciskami S i ó mostka tensometrycznego (rys. 7.3-7.5).

2.    Belkę pomiarową ustawić na podporach, umieszczając na jej końcach szalki (rys. 7.5). Za pomocą linijki, z‘dokładnością do 1 mm. zmierzyć wymiary a i /, natomiast za pomocą suwmiarki — podstawię b i wysokość h przekroju

118