8
Lq m 11,3 |/sq w przypadku próbek płaskich,
gdzie: d0 - średnica próbki okrągłej,
S0 - powierzchnia przekroju próbki płaskiej.
Powyższe zależności dotyczą próbek dziesięciokrotnych.
Sposób przeprowadzenia ćwiozenia A) Pierwsza faza rozciągania
Próbkę z naniesionyrai oo 10 ma kreskami na długości pomiarowej LQ za-mocowujemy w szczękach maszyny wytrzymałościowej 1 zawieszamy na próboe ekatensometr w celu dokładnego pomiaru wydłużeń sprężystych. Notując wskazania ekstensometru przy zadanych wartościach siły rozciągającej, na podstawie sporządzonego wykresu F(A) gdzie A jest wydłużeniem, można obllozyó moduł sprężystości materiału E:
gdziei
Pk,P1 - siły odpowiadające naprężeniu wynoszącemu 90% i 10% spodziewanej umownej granicy sprężystości (odczytane z liniowej części wykresu -rys. 3),
Pjc,P1 - wskazania ekstensometru, odpowiadające podanym wyżej siłom,
C - stała ekstensometru,
Le - baza pomiarowa ekstensometru,
8q - przekrój początkowy próbki.
Z wykresu P(A) można również odczytać umowną granicę sprężystości Rq 1 umowną granicę plastyczności Rq g (wskaźniki oznaczają względne wydłużenie trwałe w %).
B) Druga faza rozciągania
Po zdjęciu ekstensometru kontynuujemy rozciąganie aż do rozerwania próbki, otrzymując z wykresu wykonanego przez urządzacie rejestrująca
podstawowe parametry wytrzymałościowe próby (rys.4). W celu wyskałowania otrzymanego wykresu należy zanotowaó maksymalną siłę Pm, pokazaną przez siłomierz, oraz sprawdzić przełożenie ekali wydłużeń.
Opracowanie wyników
Na podstawie wykresu rozciągania można obliczyć następujące własnośoi niateriałut
a) granioę plastyczności R
(3)
(4)
Re -r
(należy obliczyć górną i dolną granicę)• b) wytrzymałość na rozciąganie Rm
R_ -
o) naprężenie rozrywające R^ (5) gdzie*
Su *" pow*®rzohnia przekroju poprzecznego próbki w miejsou rozerwania. W przypadku przekroju prostokątnego Su oblicza się na podstawie wzoru:
au, bu - pokazano na rye.5»
aQ, bQ - wymiary początkowe przekroju poprzecznego.
Rys. 5