83632 P1140659

Omdlenie odruchowe

*    Jest najczęstszą przyczyną omdleń we wszystkich grupach wiekowych.

*    Określenie to dotyczy heterogennej grupy sytuacji, kiedy odruchy sercowo-naczyniowe, normalnie przydatne w Kontroli krążenia, w odpowiedzi na czynnik wyzwalający stają się przejściowo nieadekwatne, co skutkuje wazodylatacją i/lub bradykardią, spadkiem ciśnienia i uogólnioną hipoperfuzją OUN.

♦    Mechanizm prowadzący do spadku ciśnienia polega na nagłym spadku stymulacji współczulnej i z następową wazodylatacją i bradykardią.

•    Zwykle omdlenie poprzedzają objawy stymulacji autonomicznej jak Intensywne pocenie się, bladość, nudności.

•    Zwykle rodzaj czynnika wyzwalającego nie wpływa znacząco na rodzaj odpowiedzi, która jest raczej cechą osobniczą.

•    Mechanizm prowadzący do omdlenia odruchowego sam w sobie nie jest patologią, a jego powszechne występowanie wskazuje, że jest to prawdopodobnie rodzaj przystosowania, które (być może w odległej przeszłości) miało ochronną funkcję. Wykazano podobne fizjologicznie i symptomatologicznie zjawiska u innych kręgowców (głównie ssaków i ptaków). Ochronną rolę tego odruchu można upatrywać hamowaniu nadmiernie stymulowanego sympatycznie serca, celem ograniczenia jego uszkodzenia. Na drugi mechanizm może wskazywać tendencja do wyzwalania wazowagalnej reakcji przy instrumentalizacji dużych naczyń tętniczych, jest możliwe, że mechanizm ten, w przypadku urazu dużego naczynia, umożliwiał ochronienie pewnej objętości krwi przez obniżenie przejściowo ciśnienia dając warunki i czas do zadziałania miejscowych mechanizmów hemostazy.