86490 IMG59

udowlanych. Do zawiadomienia trzeba załączyć oryginał Dziennika M i protokoły wymienione w punkcie 8. Od 11 lipca 2003 roku odbioru go obiektu budowlanego, poprzez sprawdzenie stanu faktycznego i jegoTjjiS noici z pozwoleniem na budowę, dokonuje Wojewódzki lub Pnmi^ alt spektorat Nadzoru Budowlanego. Minister Infrastruktury w roziwn-7 W z dnia 23 czerwca 2003 roku w sprawie rodzajów obiektów buAwil^^^j użytkowania których moZna przystąpić po przeprowadzeniu przez u.C/' 9 organ obowiązkowej kontroli (DzU nr 120, poz. 1128 z 10.07.2003 r.jToŁ^S wzór protokołu oraz obiekty podlegające obowiązkowej kontroli. RoŁ?fB dzenie to obowiązuje od I stycznia 2004 roku dla decyzji o pozwolenie dowę wydanych po 11 lipca 2003 roku. Budynki jednorodzinne zostały czonc z przeprowadzania obowiązkowej kontroli. Nowelizacja ustawy budowlane w artykule 59f (obowiązującym od 1.01.2004 r.) wprowadzą l** dla inwestora za wprowadzenie istotnych zmian od projektu budowlanego^ naruszenie warunków pozwolenia na budowę, bez zachowania procedury ^S ^|| galizowania tych zmian przed ich wykonaniem. Wysokość kary określoną-*^* przez iloczyn stawki opłaty (s), współczynnika kategorii (k) i współczyi_ttJ?| wielkości (w) obiektu budowlanego. Wielkości współczynników (k) i (w)* stały określone w ustawie, a stawka opłaty (s) nie może być większa niż jaS ceny I m~ powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ogłaszanej nSH GUS dla celów obliczania premii gwarancyjnej dla posiadaczy książęca mieszkaniowych. Ustalono 30 kategorii obiektów budowlanych, dla któtM 1S k <15 i 1< w < 2,5, na przykład budynki mieszkalne jednorodzinne to kate. goria 1, o k = 2,0 i w = 1,0.

10. Przekazanie obiektu do użytkowania

Inwestor oddając do użytkowania obiekt budowlany, przekazuje właści-cielowi lub zarządcy dokumentację budowy i dokumentację powykonawcza, wszystkie decyzje dotyczące przekazywanego obiektu oraz instrukcje obsługi instalacji i urządzeń znajdujących się w obiekcie.

Polskie prawo budowlane po wejściu do Unii Europejskiej

Wprowadzanie międzynarodowych standardów dotyczących budownictwa w polskim prawie budowlanym rozpoczęto w 1994 roku poprzez uchwalenie przez Sejm nowej ustawy Prawo budowlane (7 lipca 1994 r.). Pojawienie się kolejnych nowelizacji, a szczególnie z trzech ostatnich lat, jest wynikiem wdrażania przepisów obowiązujących w dziedzinie budownictwa we cie Europejskiej, zawartych w:

»

9 Dyrektywie Rady m ttrimUC i śwm 21 prafaia IW rafa w yiw Mrtmma przepisów prawnych i adminkstracyprych państw ctkrnkankick dotyczących wyrobów budowlanych, zwanej w dalszej części opracowaniu ZVeb^<i, z późniejszym tgupchueniem o flĘtefawę Xot$>Br93/68/EEC z dnia 22 lipea 1993 roku,

9 Dyrektywie Rady nr 92/S7/EEC z dnia 24 czerwca 1992 roku dotyczącej wdrożenia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na tymczasowych tub ruchomych budowach (ósma szczegółowa dyrektywa w rozumieniu ait 16.1 dyrektywy ar 14391/EECk Po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej dyrektywy unijne będą obowiązywały także w naszym kraju, mięt powinny być znane osobom przystępującym do procesu budowlanego. Ze względu na trudny dostęp do tekstu Dyrektywy Rady nr 89/106/EEC z dnia 21 grudnia 1988 roku przedstawiono ją w załączniku 1 niniejszego podręcznika

Przyjęta Dyrektywa określa podstawowe wymagania stawiane dla obiektów budowlanych powstających na terenie państw członkowskich UE, którymi są: nośność i stateczność, bezpieczeństwo pożarowe, higiena i zdrowie ludzi, środowisko, bezpieczeństwo użytkowania, ochrona przed hałasem oraz oszczędność energii i izolacyjność termiczna. Postawione wymagania prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym muszą być zrealizowane poprzez zastosowanie odpowiednich wyrobów budowlanych użytych do ich konstrukcji, których potwierdzeniem jest, według Dyrektywy, oznaczenie wyrobu znakowaniem „CE” na podstawie ustalonych procedur. Wymagania szczegółowe dla obiektów budowlanych, a w ostateczności dla wyrobu, mają być określone w zharmonizowanych normach europejskich i aprobatach technicznych, opracowanych przez Europejski Komitet Normalizacyjny i Europejską Organizację Aprobat Technicznych. Prawo obrotu na rynkach europejskich mają wyroby zgodne z wyżej wymienionymi dokumentami lub też zgodne z krajowymi ustaleniami technicznymi przyjętymi na szczeblu UE, o czym zaświadczają upoważnione jednostki certyfikujące lub deklaracja zgodności producenta. Według Siemińskiej (2002), na koniec 2000 roku Komisja Europejska nie przyjęła ani jednej zharmonizowanej z Dyrektywą normy, a Europejska Organizacja Aprobat Technicznych opracowała jedynie 4 wytyczne techniczne z 30 planowanych, co może świadczyć o wieloletnim okresie przystosowawczym. Według danych Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, do maja 2003 roku Europejski Komitet Normalizacyjny wprowadził w życie 80 zharmonizowanych norm europejskich, na przewidywanych do wprowadzenia około 600 norm bezpośrednio związanych z dyrektywą budowlaną.