87175 skanowanie0038 (22)

/6/ Nr stanowiska na obszarze - na każdym numerowanym obszarze wszystkie stanowiska zostają ponumerowane od 3 do n. Znaki odpowiadające stanowiskom na mapie obszaru powinny być opatrzone numerem stanowiska wpisanym na Karcie, która dotyczy tego właśnie stanowiska.

Jeśli więc na obszarze znajduje się 15, 30 czy 80 stanowisk, tyle samo kart powinno znajdować się w dokumentacji obszaru.

/7/ współrzędne - każde stanowisko lokalizuje się na mapie dwiema współrzędnymi X i Y wg systemu kartezjańskiego. Wartości współrzędnych liczone są zawsze od lewego dolnego rogu mapy w milimetrach i wpisuje się je jako wartości X i Y. Pomiaru należy dokonać od centralnego punktu stanowiska, co nie budzi wątpliwości przy oznaczaniu jego wielkości do 3 mm średnicy. Przy stanowiskach o większej powierzchni wymaga to subiektywnej oceny wypełniającego kartę. Współrzędne dotyczące oznaczeń stanowisk znakowanych trójkątami wypełnionymi /stanowisko zlokalizowane/ mierzy się analogicznie jak dla pozostałych.

/ 8/ nr inwentarza - wszystkie znaleziska odkryte w terenie po ich przejrzeniu i analizie muszą być zinwentaryzowane i opatrzone numerem inwentarza. Może to być numer inwentarza instytucji, która wykonała badania i przechowuje znaleziska. Może być to również instytucji przechowującej znaleziska z danego województwa. Nr inwentarzowy składa się na ogół z symbolu literowego oznaczającego instytucję np. MAG /Muzeum Archeologiczne w Gdańsku/ i zestawu cyfr.

Dział 2 /położenie stanowiska/

Charakterystyka położenia stanowiska należy do najważniejszych działów Karty Ewidencji. Zastosowanie w nim zasady opisu i terminologia są analogiczne jak w Karcie Archeologicznych Badań Powierzchniowych, acz nie identyczne. Dla prawidłowego wypełnienia, a więc przede wszystkim zrozumienia założeń opisu zaleca się zapoznanie się z przyjętymi założeniami i objaśnieniami w pracy R. Mazurowskiego "Metodyka archeologicznych badań powierzchniowych" /s. 104-130/.

IJkład rubryk Działu 2 wymusza kolejność obserwacji i wzajemnych relacji wyróżnianych cech. Dział obejmuje dwie grupy rubryk dotyczących:

1.    umiejscowienia stanowiska w terenie w obrębie jednostek fizjograficznych,

2.    umiejscowienie stanowiska na terenie położonym wyżej lub niżej terenu sąsiedniego /ekspozycja/.

Zapisu dokonuje się przez wybranie rubryki, której nazwa zapisana jest wersalikami /dużymi literami/ i oznaczenie znakiem "X" w polu /kratce/ wydzielonym na ten znak, a następnie wybranie określenia znajdującego się v.’ jednej z rubryk wewnętrznych /uściślającej cechę/ i również zakreślenie jej na odpowiednim polu. W trzeciej grupie rubryk wybiera się cechy oznaczone cyframi lub literą i zakreśla odpowiednie pole.

Położenie w obrębie dużych jednostek fizjograficznych obejmuje podział na cztery główne strefy:

ST REF £ NADMORSKA/ DUŻE DOLINY/ MAŁE DOLINY/ ST REF E POZA DOLINAMI. Podział ten jest próbą zlokalizowania terenu, na którym znajduje się stanowisko, przy czym punktem odniesienia jest ciek wodny /rzeczywisty lub suchy/, którego powstanie i funkcjonowanie zdeterminowało ukształtowanie terenu. Ilustruje to schematyczny rysunek syntetycznego profilu:

ll!!!!!|l!!l!l|!lllllll!llll

STREFA IV

dr.

%

liii ■’    terasy

POZA DOUMAMI    I MAŁE DOLINYi!ii!jll||ij|!|!{j!l?i!.!lNADMORSKA S| ;