Elementami budowy omówionych dotąd węglowodorów są wiązania C-H oraz łańcuchy i pierścienie zbudowane z atomów węgla, połączonych wiązaniami pojedynczymi. W węglowodorach nienasyconych występują nowe elementy strukturalne, a mianowicie wiązania podwójne C=C i potrójne C=C. Wiązania te decydują o chemicznych własnościach węglowodorów, nadając im charakter „nienasycony”. Nazwa ta oznacza skłonność do reakcji przyłączenia. Reaktywność wiązań podwójnych i potrójnych powoduje, te większość reakcji węglowodorów nienasyconych odbywa się z udziałem tych wiązań.
Cząsteczki mogą zawierać jedno lub więcej wiązań podwójnych i potrójnych i to zarówno w układach łańcuchowych jak pierścieniowych. Dlatego strukturalna rozmaitość nienasyconych węglowodorów jest olbrzymia i konieczny jest podział na mniejsze klasy. Węglowodory z jednym wiązaniem podwójnym są ogólnie nazywane alkenami. W dienach są dwa a w trierach trzy wiązania podwójne. W&lowodory z wiązaniami potrójnymi nazywamy alkinarm.
Nazwy alkenów tworzymy z nazw alkanów przez zamianę końcówki -an na -en. Mamy więc eten, propen, buten itd. Dla etenu dopuszczalna jest też nazwa „etylen". Obowiązują następujące reguły tworzenia nazw alkenów.