87926 skanuj0017 (303)

EN 10002-1:2001

Wydłużenie po rozerwaniu (L_u - Lq) powinno być mierzone z niepewnością 0,25 mm, za pomocą narzędzia pomiarowego o dostatecznej dokładności, a wartość wydłużenia procentowego po rozerwaniu powinna być zaokrąglona do 0,5 %. Jeżeli wymagana minimalna wartość wydłużenia procentowego po rozerwaniu jest mniejsza niż 5 %, to zaleca się przy jego wyznaczaniu przedsięwziąć specjalne środki ostrożności (patrz załącznik F).

Opisany sposób pomiaru jest w zasadzie ważny tylko wtedy, gdy odległość między miejscem rozerwania a najbliższym znakiem końca długości pomiarowej na próbce wynosi co najmniej jedną trzecią początkowej długości pomiarowej (Lq). Miejsce rozerwania próbki nie jest jednak istotne i próbę uznaje się za ważną jeżeli wydłużenie procentowe po rozerwaniu osiąga wartość równą lub wyższą od wymaganej.

11.2 W wypadku maszyn wytrzyfcafosbiowych, umożliwiających pomiar wydłużenia za pomocą ekstenso-metru aż do momentu zerwania pEóbl<i, nanjęgjeaie^RakóyfeiPemiaEowych na próbce nie jest wymagane. Zmierzone wydłużenie jest wydłużeńier^_(^^p§inipżprtźten«arHU^dlatego aby uzyskać wydłużenie procentowe po rozerwaniu, należy od zrpepinego wydłużenia całkowitego odjąć wydłużenie sprężyste.

W zasadzie pomiar wydłużenia pt^roze^^iff^est tylKowówczas ważny, jeśli rozerwanie próbki nastąpiło w zakresie długości pomiarowej.^pten^petm (Le). Miejsce rozerwania próbki nie jest jednak istotne i próbę uznaje się za ważną jeżeli wyiBircenfiprocentowe po rozerwaniu osiąga wartość równą lub większą od wymaganej.    slf §§|

UWAGA - Jeżeli w normie wyrobuBJ^Ioijgswyznaczenie wydłużenia procentowego po rozerwaniu przy określonej długości pomiarowej, wówczas    równa tej długości.

11.3    Jeżeli wydłużenie jest mierzq^^^^tąłeLdługości^.,^ożąJ3yć^tzeliczone na proporcjonalną długość

pomiarową z zastosowaniem wzorE^pt^icz^^^SlŁ^tibJKlieśl^ggodniono to przed wykonaniem próby (na przykład wg EN ISO 2566-1 ‘fejUSO 2566^    Mj§

UWAGA - Porównania wydłużeń prfłęento^sf|są możliwe tylkó^edySW są równe początkowe długości pomiarowe lub długości pomiarowe ekstensometr^iksztz^^ówierzchnierPt^kroiaaMDrzeczneao. lub równy jest współczynnik proporcjonalności (k).    jŚ&St

11.4    Aby uniknąć konieczności odrzł^^mpr^^K dOj^^pn^yyJdórych rozerwanie mogło wystąpić poza granicami określonymi w 11.1 Bad^^^^Coiawać m^TOgrPCTeićfaTaea^na podziale Lq na N równych części, zgodnie z opisem podanym w załączniku G.

12 Wyznaczenie wydłużenia cafko^^    przy największej sile (Agt)

Metoda polega na wyznaczeniu w^użęlp^rzy największej sipjjp\/ _m) z wykresu siła - wydłużenie, otrzymanego przy użyciu ekstensometnflff mĘ    Imji

Wydłużenie całkowite procento^grz^gijwiększej sile [finfi: obliczone według następującego wzoru:

,„^*,„0 m mamsJf Mm

^s' £_e

UWAGA 1 - W wypadku niektórych mater^łowwyfezuj^Ąbnpłaskie plateau przy największej sile, procentowe wydłużenie całkowite przy największej sile wyznacza się dla punktu w środku plateau.

UWAGA 2 - Metodę manualną opisano w załączniku H.

13 Wyznaczanie umownej granicy plastyczności przy wydłużeniu nieproporcjonalnym (R_p)

13.1 Umowna granica plastyczności (przy wydłużeniu nieproporcjonalnym) jest wyznaczana z wykresu siła — wydłużenie, na którym rysuje się linię prostą równoległą do prostoliniowej części krzywej rozciągania, w odległości odpowiadającej umownemu procentowi wydłużenia nieproporcjonalnego, na przykład 0,2 %. Rzędna

13