88147 scan0017

3

gdzie: [HA\ - stężenie kwasu po ustaleniu się równowagi chemicznej,

[ A~ ] - stężenie anionu (reszty kwasowej), [H ] — stężenie jonów wodorowych.

Sporządzenie roztworu buforowego, składającego się ze słabego kwasu HA i jego soli sodowej NaA, umożliwi wyznaczenie stałej dysocjacji Kk.

Sól jest całkowicie zdysocjowana na jony NaA —» Na" + A',

a słaby kwas jest zdysocjowany w bardzo małym stopniu

Można zatem przyjąć, że stężenie anionów A", które znajdują się w roztworze, jest równe stężeniu soli (C_soii). Natomiast stężenie niezdysocjowanych cząsteczek kwasu jest prawie równe początkowemu stężeniu kwasu. Jony A’, pochodzące z dysocjacji soli dodatkowo cofają dysocjację słabego kwasu (zgodnie z regułą przekory Le Chateliera i Browna), Wtedy można zapisać:

_K PpH

[kwas]

gdzie: [sól] - stężenie soli (C_soii) , [kwas] - stężenie kwasu (Ckwasu)

Z rozważań tych wynika, że wartość stałej dysocjacji zależy od stosunku stężenia soli i kwasu oraz stężenia jonów wodorowych w roztworze. Sporządzenie roztworów buforowych w określonych proporcjach soli do kwasu i pomiar ich pH umożliwi obliczenie stałej dysocjacji kwasu.

Po zlogarytmowaniu równania na stałą Kk i pomnożeniu przez „-1” obu stron równania, otrzymujemy:

"■logKk = - log[H⁺] - log———

^ckwasu

Po podstawieniu zależności pH = - logfH*] i analogicznie: pK = - log K

otrzymamy:

pK = pH - log ^Csoli = pK s?rpH - X

^kwasu

gdzie:

X = log-^!L

Ckwasu

to

W przypadku, gdy stosunek

Csoii _ ^ Ckwasu

log-^2!L = i=0

Ckwasu

i pK = pH

Wykonanie ćwiczenia - część 2