89861 IMGt48

terapeutom z nią współpracującym, że „neurologia mówi nam, co należy robić podczas terapii, gdy znasz neurologię, możesz wybrać i opracować najbardziej adekwatny program terapeutyczny”.

Dr J. Ayres otrzymała dwie najważniejsze nagrody przyznawane przez American Occupational Therapy - The Eleonor Clark Slagle i Award of Merit. Na polu nauczania została uhonorowana przez Outstanding Educators of America. Była członkiem American Ocupational Association, American Educational Reasearch Association, Society for Research in Child Development i wielu innych.

Napisała przeszło sto artykułów i kilka książek. W ciągu 20 lat opracowała dwa zestawy standaryzowanych testów badających integrację sensoryczną i podjęła kroki w kierunku prowadzenia dalszych badań.

My, którzy uważnie czytaliśmy, studiowaliśmy teorię J. Ayres, stosowaliśmy testy i techniki terapeutyczne, wiemy, że mają one naukowe podstawy, a stosowanie ich przynosi rezultaty. Obserwowaliśmy wyraźną poprawę w zakresie samooceny i zdolności do" uczenia się u pacjentów poddanych tej terapii. Zachodziła poprawa ich układów zmysłowych i mo-torycznych, pisania i czytania, zdolności ruchowych w zakresie małej i dużej motoryki, koncentracji i czasu skupiania uwagi. J. Ayres w swej teorii zakładała, że dzieci z tego typu problemami mają subtelne neurologiczne zaburzenia, których rezultatem jest nieprawidłowa organizacja układu nerwowego i miejsc odbierania bodźców zmysłowych, niezbędnych do prawidłowego ich zintegrowania i powstania tzw. sensorycznych informacji.

Dzieci z dysfunkcjami integracji sensorycznej przed opracowaniem tej teorii były nierozumiane przez otoczenie i cierpiały z powodu nieprawidłowej diagnozy postawionej przez profesjonalistów i rodziców. Opiekunowie i specjaliści obwiniali się nawzajem o to, że ich podopieczny słabiej się uczył i nie odnosił sukcesów w szkole. Dziecko było w środku tych wzajemnych pretensji i nieporozumień. Pewien koordynator nauczania specjalnego zauważył, że „orzeczenie dotyczące integracji sensorycznej łączy w sobie trzy wymiary rozumienia dziecka poprzez zunifikowanie i koordynację rozpoznania medycznego, edukacyjnego, pedagogicznego oraz psychologicznego, a także poprzez umożliwienie pogłębionego zrozumienia pacjenta”.

Miałam rzadki przywilej bycia pierwszą studentką dr Ayres pięćdziesiąt lat temu. Kontynuowałam jej pragnienie wiedzy stale studiując publikacje dr Ayres, uczestnicząc w jej wykładach i sukcesywnie stosując techniki

15