89956 Skanowanie 13 11 08 30 (23)

niewspółiniemości geometrycznej. Znana z Timajosa matematyzacja przyrody (czytaj - jej arytmetyzacja i geometryzacja) jest jedynie egzemplifikacją obecności matematyki w złożonej ontologii Platona. Mówiąc inaczej; trójkąty regularne i utworzone z nich bryły foremne czterech elementów oraz kołowe orbity ciał niebieskich są egzemplifikacją mocy formotwórczych Jedna i Diady na tym konkretnym poziomie bycia. Na innych poziomach algorytmy formotwórcze pierwszych pryncypiów wyraża inna, nieznana ludzkiemu umysłowi, „matematyka”. Każdy poziom obecości Jedna w określaniu i stanowieniu miary i normy ma swoją differentia specifica. Wszystkie poziomy rzeczywistości konstytuuje Jedno, ale każde piętro inaczej. Na poziomie logiki jest nim logiczna tożsamość (identyczność), na poziomie matematyki matematyczna równość (równokładność itp.), w^r świecie fizycznym stałość (niezmienność), w^r polityce jedność (polityczna), w^T estetyce proporcja (symetria), w etyce rozwaga i umiarkowanie (fronesis.    sofrodyne), w    organizmach biologicznych,

ekonomicznych, społecznych i kulturowych - homeostaza i zrównoważony rozwój.

Platon, ilustrując moce sprawcze Jedna i Diady, przytaczał wzory i algorytmy znane człowiekowi. Stanowią one niewielki podzbiór wszystkich, jakie generują całość będącego. Znajomość owych w^rzorów-algorytmów jest wyrazem kondycji ludzkiej. Służą one człowiekowi do biologicznego przetrwania i do urządzenia struktur społecznych, w których realizuje się nasza wspólnotowa natura. Z tych powodów⁷ znamy procedury arytmetyczne i geometryczne potrzebne do sporządzania niezbędnych nam sprzętów⁷, różne idee mechaniczne konieczne do zbudowania prostych maszyn itd. Badania filozofów, bezinteresownych miłośników mądrości, wydobyły i wyraziły (w przedmatematycznym języku) miary i normy ujmujące istotę dobra moralnego, piękna i innych przejawów ładu i harmonii, które zyskują sw-oją istotowość dzięki, ukrytej przed zmysłami i ludzkim umysłem, szeroko pojętym matematycznym strukturą. Komplet (pełnych wersji) wszystkich algorytmów znany jest tylko Boskiemu Budowniczemu. Człowiek nie zna, przykładowa, matematyczno-metafizycznych algorytmów⁷ sprawczych roślin, zwierząt, człowieka. W Akademii nie podjęto badań nad dotarciem do wzorczych algorytmów znanych tylko Bogu nie tylko ze względu na świadomość ograniczeń poznawczych człowieka. Nie taki był cel sformułowania teorii pierwszych pryncypiów-. Poza celem poznawczym, definiującym ciekawość filozoficzną, jakim była potrzeba dotarcia do ostatecznych podstaw⁷ struktury rzeczywistości, w .Akademii liczyły się (kto wie, czy nie bardziej) wartości soteriologiczne, realizowane w⁷ wyniku ejdetycznej recepcji najgłębszych prawd o organizacji świata.

Nazwana wyżej, „prometejska” misja „wydzierania” Bogu i Przyrodzie ukrytych algorytmów formotwórczych o szkieletach matematycznych stała się signum temporis nowożytności, jako wyraz nowego etosu naukowego. Arystotelizm przyjmował, że badanie naukowa kończą się na ustaleniu istoty obiektu i ulokowaniu go w⁷ złożonej drabinie bytów. W paradygmacie nowożytnej

24