chirurgia4

1

1

cego ośrodek w pniu mózgu z okiem. Przy uszkodzeniu włókien współczulnych przechodzących przez ucho środkowe dochodzi do zwężenia źrenicy, opadnięcia górnej powieki oraz cofnięcia się gałki ocznej. Nierzadko objawy ze strony ucha środkowego związane są z objawami ze strony ucha wewnętrznego: przechyleniem głowy, oczopląsem lub brakiem koordynacji ruchowej.

Rozpoznanie zapalenia ucha środkowego stawia się na podstawie dokładnego badania błony bębenkowej za pomocą otoskopu, na zwierzęciu poddanym znieczuleniu ogólnemu. Wcześniej należy dokładnie wypłukać przewód słuchowy.

Oglądając błonę bębenkową należy zwrócić uwagę na jej następujące cechy:

1) przejrzystość

Ryc. 85. Usunięcie catego przewodu słuchowego zewnęlrznego: A - cięcie skóry w kształcie litery T; B - cięcie wokót ujścia przewodu słuchowego zewnętrznego za pomocą skalpela;

C, D - odpreparowywanie przewodu słuchowego od okolicznych tkanek;

E - usunięcie pozostałości chrząstki za pomocą podgryzaczy i łyżeczek kostnych; F - szycie rany w kształcie litery T oraz 1 pozostawienie drenu w dolnej części rany

-    przezierna jest błona zdrowa,

-    zmętnienia świadczą o zmianach w uchu środkowym;

2)    barwę i połysk

-    barwa perłowoszara i powierzchnia błyszcząca cechuje błonę zdrową, przy zapaleniu staje się matowa, o zmienionej barwie, przy czym:

-    niebieska świadczy o wynaczynieniach w błonie,

-- czerwona o ostrym zapaleniu ucha środkowego,

-    biała, z rozlanymi zmętnieniami otoczonymi czerwienią, o ropnym zapaleniu ucha środkowego;

-    przejrzystego bursztynu świadczy o wysięku w uchu środkowym;

3)    napięcie błony bębenkowej

-    lekko wklęsła - błona normalna, ,

-    uwypuklona - gdy wypychają ropa, krew lub płyn surowiczy w uchu środkowym,

-    skurczenie się błony bębenkowej świadczy o częściowym wypełnieniu jamy bębenkowej i o zatkaniu trąbki słuchowej,

-    zgrubienia, blizny, zrosty lub złogi wapnia są dowodem przebytego zapalenia,

-    perforacja w błonie widoczna jest jako ciemna plama.

Niezależnie od wyniku badania otosko-powego, w podejrzeniu zapalenia ucha środkowego należy wykonać badania dodatkowe, takie jak rentgen puszek bębenkowych lub też tomografię komputerową. W badaniu rentgenowskim stosuje się standardowe projekcje: boczną, brzuszno-grzbieto-wq, z otwartą jamą ustną oraz skośne. Przy utrudnionej z powodu ciężkich zmian przerostowych ocenie błony bębenkowej za pomocą otoskopu, można zastosować środki kontrastowe używane do mielografii lub angiografii. W przypadku perforacji błony bębenkowej środek kontrastowy dostaje się do puszki bębenkowej.

Przy podejrzeniu zapalenia ucha środkowego możliwe jest wykonanie punkcji błony bębenkowej za pomocą cienkiej igły in-iekcyjnej (rozdz. 5.9).

A

Leczenie zapalenia ucha środkowego jest trudne i długotrwałe. Po wstępnym rozpoznaniu w niektórych przypadkach można podjąć próbę leczenia farmakologicznego. Antybiotyk dobiera się na podstawie badania bakteriologicznego materiału z ucha środkowego. Materiał pobiera się, aspirując popłuczyny z puszki bębenkowej poprzez nakłucie błony bębenkowej. Nakłucie należy wykonać w tylnej części błony, uważając na przednio ułożone kosteczki słuchowe. Antybiotykoterapia powinna trwać nie krócej niż 4 tygodnie. W przypadkach, w których leczenie farmakologiczne nie przynosi pożądanego efektu należy brać pod uwagę leczenie operacyjne.

5.8. Osteotornia puszki bębenkowej

Leczenie operacyjne polega na wykonaniu otworu w puszce bębenkowej, umożliwiającego dokładne jej płukanie i łyżeczkowanie. Opisane zostały dwie metody operacyjnego leczenia zapaleń ucha środkowego: osteoto-mia puszki bębenkowej z dostępu bocznego oraz z dostępu brzusznego.

Osteotornia puszki bębenkowej z dostępu bocznego. Metoda ta zwykle jest połączona z usunięciem przewodu słuchowego zewnętrznego z powodu nieodwracalnych zmian przerostowych na jego terenie

0STE0T0MIA PUSZKI BĘBENKOWEJ

91