295
Danut* Buttltr
Nt<*|>r»y|wdkowo mówi tlą o koncepcjach, a nie o koncepcji pola seman-ponieważ termin ten stanowi osnowę teorii całkowicie różnych I w kat de] a niob ma treść swoistą. Wspólną cechą owych ujęć teoretyczny «>b jeal tytko to, te w rozwoju semantyki reprezentują one ten sam nuft. (tlAry nthtna by narwać strukturalnym; jego podstawowym założeniem teoretycznym jest traktowanie słownictwa pewnego języka nie jako inwentarza nas w", abtoru jednostek całkowicie autonomicznych, lecz teko i y 11« m u, jako hierarchii ugrupowań słownych, powiązanych oMiestonymi saietnoarumt znaczeniowymi. Myśl ta była całkowitym no-vmiu w iłotvchc*aaowyvn rozwoju semantyki. Może więc warto poświęcić Milka słów weseanlajasym definicjom zakresu 1 celów badawczych tej dy-n \ aby tym wyrauruej przeciwstawić im założenia teorii pola zna-
tfaiwwsaj początki semantyki jako odrębnej dziedziny wiedzy o jęły ku u iąfe »\<t a opublikowaniem pracy Reisiga Vorłesungen uber latetw-m *t* ytwueku i.<veMotehufi jest on także twórcą samego terminu jse-
m«*hUo£ia'' Nauk* o anactemu, rozwijana początkowo głównie przez klasycznych (Herdegena, Haasego i in.), stawia sobie za ceł wy-Miwie praw i»wwe rządzą przeobrażeniami treści wyrazów. Różnorodne pvi.v k zmian kwowwcwych starano się ująć w pewien etenw kia-
ó t\k*cY>ąy przy tym uwagę nie tyle na p«aniy iie na reznł-
i*l\ |M>esuHKa' śemantyyatnych, na zmianę treści pojęciowej slow. Gpe-Ssmann \vtyy terminami logicznym:: zwęienia, rozszerzenia "A,**“ iujKieHK*iiyp,> yyyyewów auto opierano układ klasyfikacyjny na terna pr^v»^y*\Vh a lYctyM klasycznej (metafora. syKużdu apuj. 7e= etap wnicH, aemattyfek te \R$.<du ai swe ceśe i mnody adnrae. złud vsilM-.v«,>aY aMAtHi k^gył iHjjW1 iogacaaega. Jake reakcja ąraenw sy%‘ ągywyw v,'nvw. ^yct, pkwcw aczrar ae
ii^uy kwntMk badawczy. tamcr pcccne? ssyeńnśogpez-e>m wykryć nećłose 33sks •Tartr
Wsvw \v<j^ ^ ^*t?vwułc m ar sęv«s»jóiadk ceeeupcyt mKrywtssasc. wśaao-
w\ v> v..-S» SMK^titcyn^ WywiBaWe wraaMa przecenom saa-
- truwina 1%',> y. ..» dharakher jcęszrywaaa sę w zks.
-gą——3?. asr tdiwaKaena srażfemr mssresp flę.
-'WawiwgNit .w*zw»* vNż ouamwmwe <yec saasegaśzwyca dm cemnc
w ^hwra* atntewamu Two^-am jecytŁ-|mm , ui.rroMnri.yr 00* sc—awnafca nfcgnaa saą wu-njs »
f '■> ot. aa iMwaziłzyek zmmBaflS rnaet ira-
y*ilw*fc. \n»»nwTrs awcanaiggctie. zae-(MUtag. WMtm ntfwirr j«ia auą • urwnijreŁ
nitru ^ssnatęwaz. zasucnoŁ mmugraci wwnaflamdk Harifc ■ma gusn - ki a» me owpat tnaih»MOC*®- a*mr awę ^sayme anstm wwnsr-Zew jwóar* &Ut nuywTUUim. ^euawcassni; eami sowjmo-
%ą tBtl#HMIBSQt ąWMBt^L zn^wzmncnemr ZlIliilBWiP
■ "• a wa aanasnms, Snt Sumiam
%- 1 .iimiu'fnr^m Hrirt-iń^ fń muit3e>v3nia iwhoi * wa» ^Twwa
11' Ł ii 11 Ht- 'tWRtnMWk OBWai SMk iimajsann iiiunnta
t. r^włi^M^w m '^spacsynwTtt, ^ ts&il-