tlittfcłt tłukli utuUtHimli, Ntó tutkży sę
ltJ*\ * Witom* to ifp *"" P**™ mmm «WM»' «w**w sit; łuh |i\Mlstavlttjąe jako źja\vteko
Utort Wit w tatt «* takim s-ty Innym krnw-
kv to«ąwŚs takiej wottisty utaili' Wżnlet pomMny ilwoum
wmfetoni
ł^iawl seittluptAgMatyki, paleu-lelewUję opisać Mw pto JaslrttKft* Pite? JNytuefcw mźumtiMiiv pewna struk> «l|aea« oiyfe swjej przestrzeni sposób odwoływania Mą Aj tofcte) (UkitA) lub hutej (iiiitwlt) umowy komunikacyjnej .
tote-leteWżjik ubiudowaua iw jMojektie edukacji kulturalnej i po-(mljuytacjjl. jawi przede wszedkłtu jako Instytucja fimkcjottuja-,\v \*|i;óviu o )vAt|S'gleżtts umową komunikacyjna. Wedle formuły )e,UJa-l;VHilsa MN ki i iMtilthpie Wolina (I9&k 128) lelewidzuwie fiauowia iu otó w todttjil „ogtottutej klany'*, w której osoby zawodowo N^ne z tetewifja bykby ^uaucayciclami^. Komunikacja pedagog!* tttti dwirateżuje słę trzema cechami: stawia sobie la cel przekn-jywie utuic^nsyfci. jest kumunikacjy zwe klocowany w rat t ca toni wuluniaoMcttii ttletttalże t iKo^nwatilotn odbiorcy, wreszcie jest to tottiuuikacja uparto na nadziale i hleratchłzaejl ról; islnlcjy ci. którzy posiadają wiedzę, I cl. któitiit ptóhttje sic ja przekazać. Ta sytuacja pcda^itaa toczy w tiMiejsżym lub większym stopniu wszystkich pmgtamdw hez względu na ich funkcje i rodzaj. l\vor/v ona podstawową poewje w\powielania w paloo-telcwiąji. stanowi Jej oznakę To właśnie sprawia, że tęsknimy ta niy. ale to również czasami tras w niej drażni (ileż złego nie powiedziano jut o nudzie wywołanej owym tonem, ocenianym jato thyt pedagogiczny!).
■ Owwwa kowwmikay^wa jwt pnxt«\n. w Uróyro widzowie zostajs zapateza ui O u wtkwMiia\wwire§y>«kUwliUiwwvawego wjpnlu optrocji produkowania znactift i onuuji. Hi prtĄM \swx% fikcjcwaiinrjącą, ktow tptewia, że lUm sw&tottte odczytany jako filia Kfcttct ftdww, możni nltRahwai jako taproittute da wykonania następujieyth gracji «tt«io|kw^ oiitatu), dtegt tytani (konuttukcjl świa-
l ii), ninuwiitęji \Vo«slwkqi hfetorii. opowiadania), Wrottłuto iluzji rttefywiatolcł, towuwtiait Mrctjatgo 'wpotiadijfcizo. wprowadzania w faza nattacyjna (tj wibto* aanii t wtmw opoziidanwch zdatttA). Na ten temat pisaliśmy plcij także w pic i wszo j <*0u nisżt|o artykułu (piUt. Odin 1WSS, i O - 09).
Od pater*- do nao telewizji W perspektywie ieinl**pianioaiVkl
Opończ tej zwartej i konsekwrtttnle tealizowattel umowy palm Hele wizja wprowadza dttigl poziom umowności, ptdcgajycy na specyficznym sposobie strttktutallzacjl strumienia \
Strumień w paleo telewizji to w gruncie rzeczy następowanie po sobie progi umów. z których każdy funkc jonuje według specyficznej umowy komunikacyjnej. Paleodelewl^a podaje swoim widzom bas lii bvcia do dyspozycji poszczególnych audycji i dostarcza im sposubow łatwej identyfikacji z proponowana umowa dzięki wyraźnemu podziało^ svi programów mi różnorodne gatunki (filmy, programy informacyjne, sport, programy kulturalne, roziywkowe itp.)* ukierunkowaniu na spe cyficzuu publiczność (programy dla dzieci, dla osób tzw. „trzeciego wieku4*, takie jak MpwImJu fnwtpfto wieku (Tćl# \lh)hinnt ń^p) Bve Kuggieri w pieiwszym programie te lew i/j i francuskiej (Tl; I). pi ogra mv dla automobillstów (/lunoA/oto), dla amatorów muzyki (Musicluh). dla miłośników zwierząt, up. Awtniu AwłeNtyt (Tww </<*.* hUe$) itd.. i wteszcie dzięki wpisaniu progi autów w sztywna strukturę czasowa, charakteryzującą się pcriodycznnściu i wyraZnic okieślonymi blokami; określony zatem dzień na danym kanale Jest dniem wtriMłs, inny dniem (Urnowym, jeszcze inny dniem programów sportowych. IVtuty prugra* mów wskazują tta owa regularność; ITfuMt htl\>tłtuu vjnp (Irt Mnttlb dp iinjhwuifiim), Sfiotfowti łiipthip/u (Spotis IHnuuwhp) w programie pierwszym telewizji francuskiej. A/tigiuvM nipii:ip/nv (łUmutwłw Afagu«i m?). Nipihfpln Muninti (Diwuncltp Martin) w programie diugim telewizji francuskiej, Zmncu /ligiek (l.p NfMiWtui \ pndtpiti) w programie trzecim. Sa spotkania uprzywilejowane; Klub Filmowy (CIh^CM) w piątki, tniyelunlrama Pidaca w sobotnie wieczory, (ini/zfmi dicźm^ci (LUpnrt itp vPritć) w środy łtd. Programy następujące po sobie w ciągu jed* uego dnia sa wyraźnie oddzielone. Krótko mówiąc, w paleo telewizji strumień podlega określonej i a m ó w c e programowej, która dosko nale spełnia rolę podpot zadkównjaca> Ramówkę tę publiki^ prasa, co umożliwia widzowi dokonanie wyboru i przygotowanie się do wy konania operacji produkowania znaćzeń I emocji /wiązanych z umowa komunikacyjna odpowiednia dla danego programu.
' Wladmms Z* telewizja «te jtat MiateżnUma od logiki «pi«adAżv kutnuv". kWia dotyczy produktów tuajdujgmh aią un tynku (kalażkn. płyta, film, kaatta wideo)', att od .kultury stłumienia"; dla wytwoirow tej kultu ty chatakteryaiyetna jut Oggktet 1 etutotliwożC nadawania, a także to, H tnutalennle powatgjg m^we produkty, a te wetoutyMe staja się przeatateate (t*U«Uy WSt\ t * \,s>