IMG34

#, • wrwni

mśm twdwart ftwlHnwwiMit matm i    rij^ <j>MC

VHN***» ctfUśmrj rwczej pedeli atmrmm wmm swtora. m hmmh m « mm num kwmdbą trem czy wąpifaym «*> mrrnmnmmm tragwwąp przeo—c—iw. M się pśiwiąi

'k M)l

Zdrapejmtmsf. *ie«y yaz e trocoidość duża, byjgskła-^Gktmmm prrjnaeoełe wyraźne pożytki Wydaje aa wę tez, bc » aadaiaach kt^reefaeh <M»^jpehśmy jnź teo etap. w któ-q» ttiMaday i ryin—ijnąi prz^ggądl anotć irsng staje

<ji tda iłinwrjib; aaywite nhdwit -wstęp d» lijiŁneji literackie*. A i tak trzeba będzie jeszcze dokonać krytycznej oceny konkretnych przykładów ironii Żadna klasyfikacja tronii żadna Bata stosowanych dotychczas technik ironicznych nie pozwoli badaczowi na natychmiastową identyfikację każdego ironicznego ujęcia. Lecz być może dostrzeże on, że ironia przybiera tak rozmaite formy, iż samo słowo stało się już ogólnikiem, nie zawierającym treści informacyjnej. I co ważniejsze, pozwoli mu to szybciej zorientować się, że taki czy inny fragment bądź utwór łączy parę technik, czy też form ironii, albo znajduje się na pograniczu dwóch technik czy form, albo też łączy elementy ironiczne i nieiro-niczne. , ⁱⁱ *

To bowiem, co z pozoru wygląda na ironię niezwykle złożoną, subtelną bądź zaskakującą, często okazuje się całkiem proste jako przykład ironii, lecz bywa skomplikowane przez jakiś inny element albo zabarwione różnorodnymi uczuciami czy osobowością autora. Poniższa strofa z Don Juana opiera się na znanej sytuacji ironicznej, kiedy to strach przed

Mm*i mmafMMg a*MMm immm......i *mmą fuM-

*i' <jMk »■■!»■ t» <A» gae**”*

Warwy elp aeafc iinwiiM mHWńeś Boga. w*ć znmttą wwraf-r» mUf.

Uragfc awycawi wMeso* Szaewiełeśefc Trawa. ywmaa w gnsedbs wtiftae saassej ŁHary, otwarty — Tb<ś«y w jaSewśril O&asal i—‘nł ftilr mTfrr~t««awiT Że cfatMlfaym trójfcf aa cagwfełag fsmtwzyć.

By tym pobożnie} i tym pewcu*j awerżyć*

Jest la przykład imali mezadende as wftaż s$ pezss tat, te'

Byr njrfnó.    «t«WW - nie powinniśmy wie

rzyć ani jednemu jego słowu, l») przez odwrócenie mail i skierowanie jjej nie jwiwu pohnintwmi, lecs przeciu te-wacznym rzeczom, w które iwiul n» skutek Aewiy-„powstanie pudra według znanej Wary". to jest nawet w takie wythnMamii zła, i e) przez element ialilaktnalaii * jMMi - choroba me staje się źródłem pokornej bojmiru Bożej, lecz sprawia, że zbiór kontrowersyjnych dogmatów taitapa-nych bez oporu przenika do umysłu wraz z każdym paroksyzmem bólu atakującego ciało (i tu ironia skierowana jest me przeciw wierzącemu czy wierze, lecz przeciw przypuszczalnemu mechanizmowi nawrócenia). A wszystkim tym zawiłościom nadaje spójność ton Byrona, szyderczy, który „th.ce się pobawić".

2. „On ironizuje”. „Na ironię zakrawa, że. '

Najdogodniej, choć może niezbyt oryginalnie, jest rozpocząć klasyfikowanie ironii od spojrzenie do słownika. Oxford En-