IMG 93

— 18 _

*7    ⁷ \^U'*^y< s^^;n ^^H)VS ach! więcej niż trzeba;

.nap /1( s/_# kraj milszy, pogodniejsze nieba,

⁽ ^ ^/In- .    siebie wiesz, że się nie boję, —

<( /. twujr. szczęście lecz acht życie twoje!... /a\s\u iw_t. serce! gdy dla mnie tak tkliwe,

Ink razi-.ni srogie dla drugich, tak mściwe!...* -!alv, moja luba! dziwne jest to serce.

/wiedli je zdrajcy, zelżyli oszczercę,

*^Ii,lv plaż, zdeptane, lecz mści się, jak żmija:

Ludzie w nie wieli jad, co ich zabija!

Lez żadnej zniskąd pociechy, prócz ciebie,

Hez celu w życiu, bez nadziei w niebie,

W duszy się mojej tak wiąże i splata Milosc dla ciebie z nienawiścią świata,

-

Ze, gdy się jedna, wnet druga ostudzi: Przestałbym ciebie, gdybym kochał ludzi! —

O to się nie bój! — przeszłość moja cala Leczy, że przyszłość nic będzie się chwiała.

Lecz uzbrój serce! — raz jeszcze, Mcdoro!

Dziś muszę jechać — ale wrócę skoro*. — Jechać! dziś jeszcze? ach! jam to przeczuła!.. Tak znikły wszystkie sny, com sobie snuła.

Sny moje złote!... — Lecz dziś? - być nie może! Łódź ledwo przyszła, maż znów iść na morze?

Nie czekać drugiej? — Znużeni jej ludzie Musza choć chwilę odpocząć po trudzie!... —

Nie! ty, mój luby, chcesz przez to udanie Poznać, nauczyć, jak mam znieść rozstanie.

Igrasz z mcm sercem! — ono ci wybaczy.

Lecz z takich żartów blisko do rozpaczy! —

Milcz, milcz, Konradzie! nie jedziesz dziś! -

[wierzę.

i'ójdż dzielić ze mn^ twą skromną wieczerzę!

Nikt prócz mnie nie śmiał tknąć jej, ni zastawić. Lekki trud wprawdzie ucztę ci przyprawić!

Owoc ten rwałam z najwyższego drzewa.

Im bliższy słońca, tern prędzej dojrzewa.

Trzy razy górę obiegłam, nim w cieniu Najświeższą wodę znalazłam w strumieniu.

Pójdź! niech cię sorbet ‘) orzeźwi po skwarze: Patrz, jak się iskrzy w kryształowej czarze!

Wina ty nigdy kosztować nie raczysz,

Drżysz jak muzułman, gdy puhar obaczysz. --Nie sądź, że ganię — o! nie! — to mnie cieszy.

Że i w tem nawet różnisz się od rzeszy.

Lecz pójdź! stół gotów; ja okna zasłonię. Srebrna tam lampa, patrz, jak jasno płonie! Wezwę mych dziewic — niech zaczną wokoło Lub raźny taniec, lub piosnkę wesołą! --Lubisz mą arfę — czy chcesz? — wnet nastroję. Lub jeśli wolisz, będziemy oboje Czytać z Ariosta Olimpji żale,

Gdy zdrajca ³) śpiącą zostawił na skale.

Po tobie jednak mnie byłoby smutniej!

Gdybyś dziś jechał zrobiłbyś okrutniej.

Okrutniej nawet niż Tezeusz³) zdradny!

«Wiem, ty się śmiejesz, gdy ci Aryjadny Wyspę niekiedy wskazuję zwysoka,

») Chłodzący napój z wod\, cukru i soków owocowych, ulubiony na Wschodzie; *) rycerz Biren w poemacie Ariosta «Orland Szalony» (pieśń X);    *) Tezeusz,

królewicz ateński, w powrotnej drodze z wyspy Krety pozostawił kochankę Arjadnę, królewnę kreteńską, na wyspie Naksos.

2*