P1030191 (3)

TECHNOLOGIE

TECHNOLOGIE

tto&iom Sdarta be/kńska I szczaSnowa; stacja Centrum warszawskiego metra

Ścian* berfttełca to konstrukcja składające się z palt stalowych (dwuteowników lub ceownfków), osadzanych w gruncie (w rozstawi* około 2-2.5 m). oraz dr*w-nian*| lub stalowej opinM. W porównaniu za Ściana szczelinową jes to struktura bardziej wiotka i dlatego mota być stosowana ty#«o wtedy. gdy w pobliżu wykopu ni* ma wysokich budynków Przy wykonywaniu głębokich wykopćw bardzo ważna jest zapewnienie stateczności Ich ścian. Mniej* trzy metody pozwalająca *ą uzyskać.

1 wykonywano kotew infekcyjnych,

2. zakładanie rozpór.

3 ■■ marin mu metody snopowej.

Kotwy Infekcyjne

Kotwa nekcyjna pozwala na pteertesenie obciążeń za ściany na grunt. Konstrukcja ta składa tfę z trzech podstawowych sla-maraóMr

-    Cięgna kotwy, która stanowię pręty wiązki prętów lub. tak jak w Polsc*. sploty (np 5 Bn po 5 prętów #5 mm.

-    butawy kutwiącej.

*•- głowicy kotwy

Potcwafe elementy kotew to

rudo wtekeyjne. ęeparaiory. ełe-iwenty dyataneowe. podkładki

Przeciętne długości stosowanych w Polsce kotew wynoszą od 15 do 25 m, w tym buława kotwiąca - od 6 do 8 m.

Pierwszą łażą wykonania kotwy iniakcy^iej jest wywiercenie w gruncie, pod kątem od 15 do 25*. otworu o Średnicy przewidzianej w pro-jekcie (najczęściej jest (o średnica 114 lub 120 mm). Sposób wiercenia musi być ściśle dostosowany do warunków geotechnicznych, czyli do rodzaju gruntu i poziomu wody gruntowej. W Polsce stosuje się <Mo techniki wiercenia: świdrem ślimakowym lub dwuprzewodowe - z użyciem sprężonego powietrza. Ogólną zasadą prowadzenia robót wiertniczych jost niedopuszczenie do rozluźnienia gruntu w strefie buławy kotwiącej.

Faza następna to wprowadzenie konstrukcji kotwy do otworu I wykonanie tzw. "wlewki, czyli wypełnienia otworu zaczynem cementowym.

Trzeci etap to formowanie buławy kotwiącej, polegające na wykonaniu jednej lub dwóch iniekcji z zaczynu cementowego, wprowadzonego pod ciśnieniem do 30 atmosfer. Iniekcje wykonuje się strefowo, stosując rurkę zaopatrzoną w mankiety do iniekcji, które znajdują się tylko na długości projektowanej buławy

Po co najmniej siedmiu dniach od ostatniej Iniekcji przystępuje się do sprężania kotwy za pomocą lewarów hydraulicznych, montowanych na jej głowicy. Każdą kotwę naciąga się do sity równej 0,8 sity obliczeniowej (tzn. np. 400 kN przy nośności 500 kN). W Polsce wykonuje się kotwy O nośności 300; 500 - 800 kN. Dzięki silom tarcia, jakie powstają na styku buławy i gruntu, kotwa zdolna jest przenieść obciążenia z kotwionej konstrukcji. Siła z kotwy jest przenoszona poprzez głowicę bezpośrednio na konstrukcję ściany szczelinowej lub pal obudowy berlińskiej (w przypadku pala z dwóch ceow-ników). Istnieje też możliwość wykonania oczepu łączącego kilka głowic kotew.

Podstawową zaletą stosowania techniki kotwienia jest możliwość swobodnego prowadzenia robót w wykopie o dowolnej szerokości, bez konieczności omijania lub przekładania rozpór. Pozwala to na lepszą organizację prac.

Utrudnieniem w stosowaniu tej metody jest fakt, że właściciele sąsiadujących z wykopem obiektów nie zawsze wyrażają zgodę na wykonania kotew pod fundamentami budynków, obawiając się ewentualnego osiadania. Należy podkreślić, że właściwie wykonywane kotwy inlokcyjno nie stanowią żadnego zagrożenia dla obiektów otaczających wykop: mogą natomiast być przeszkodą w innych robotach ziemnych.

W Warszawie większość wykopów pod metro została wykonana z zastosowaniem kotwienia. Również kondygnacje podziemne takich obiektów, jak Reform Plaża, Reform Center, Daewoo, Hotel Sobieski, Biblioteka Narodowa, Kaskada, Sądy I wiele innych, zrealizowano w wykopach, których stateczność skutecznie zapewniały kotwy infekcyjne.

Rozpory

Drugim sposobem zapewniania stateczności ścian wykopów szerokoprzestrzennych jest instalacja rozpór. Dla tej technologii Istnieją ograniczenia co do szerokości rozpieranego wykopu: na ogól przyjmuje się, że nie może być ona większa niż 20 m. W zależności od tej szerokości stosuje się rozpory drewniano lub stalowe w postaci kształtowników, kratownic lub rur. Obecnie w Polsce używa się rozpór ruro wych o środnicy 508 mm lub większo). Instalacja rozpór wymaga

Rozpierany wykop liniowy; stacja świętokrzyska warszawskiego metra

Zabezpieczenie podłoża z gruntu sypkiego przy malej różnicy poziomów posadowienia

Podmurowanie z mieszanki betonowe]

Podmurowanie takie wymaga względnie dobrego stanu ław fundamentowych lub murów piwnicznych.

Poziom lustra wody gruntowej nie powinien przewyższać poziomu dna wykopów o więcej niż o ok.

1 m. W takim przypadku obniżenie lustra wody nie wywołuje jeszcze zauważalnych osiadać fundamentów istniejących.

Metodę tę można stosować dla różnicy posadowień ah s 3 m (przy większej różnicy podmurowanie wykonuje się dwuetapowo I etap-wykop płytszy. II etap-wykop głębszy Przy większych wartościach wykopy są rozpierane przy wykorzystaniu droższych technologii przemysłowych, lecz dających gwarancję szybszego tempa wykonania Oprócz uwarunkowań wykonawczych omówionych technologii istnieje jeszcze konieczność sprawdzenia wartości dodatkowego osiadania (As) fundamentu istniejącego Osiadanie (As) może być przyczyną zarysować konstrukcji budynku (wygięcie).

W sytuacji, gdy budynek rst niejący jesł posadowiony głębiei niż projektowany (H„ < H,), należy sprawdzić stan podłoża ze wzglę

rf«ezyfV*io

Odcinkowo podmurowanie fundamentu ściany

du na możliwość posadowienia na nasypie (obszar starych .pachwin' wykopu pod budynek istniejący) Drugim problemem jest dodatkowe obciążenie poziome, spcwodowa ne naciskiem projektowanego fundamentu na istniejącą ścianę. Sku' ki wymienionych czynników można wyeliminować wymieniając grunty pod projektowanym fundamentem z chudego betonu. Gront należy wymienić do poziomu posadowienia fundamentu istniejącego Beton wyeliminuje dodatkowy nacisk n istniejącą ścianę, nie powinien o* jednak obciążać odsadzki fundamentu istniejącego Również l w tym wypadku należy ocenić dodatkowe osiadanie (As)

Duża różnica poziomów posadowienia

Podczas wykonywania głębokich wykopów na obszarach o zwartej zabudowie miejskiej ze względów bezpieczeństwa stosuje się najczęściej ściany szczelinowe lub - jeśli otoczę nie działki na to pozwala - ści; ny berlińskie. Ściany szczelinowi są konstrukcjami żelbetowymi, tworzonymi w gruncie dzięki zabetonowaniu zbrojenia w wąskiet szczelinie, której stateczność za pewma z kolei zawiesina iłow.^

3/99 fpogozyn budowlony