P1080648

200

sposób zwiastowany jest etyczny wymiar nawiedzeniu prawdziwe przedstawienie pozostaje możliwością porom H. gdy świat, na który natyka się myślenie, nic nie moi* nemu myśleniu, które potrafi dokonać wewnętrznej oómmr^ nić się w sobie, pozostać właśnie wolnym myśleniem wwśę*' 'K / istnieć „pierwotnie" jako początek tego, co otrzymuje, pamięcią nad tym, co je poprzedza; podczas gdy wolne my^Z/*** zostaje „Tym-Samym”, twarz narzuca mi sic tak, że nie mogg ^v chy na jej wezwanie, ani o niej zapomnieć - to znaczy tak, te _r„,. ?■ przestać uważać się za odpowiedzialnego za jej niedolę traci swoje pierwsze miejsce.

Obecność twarzy znaczy więc pewien niepodważalny portal - pewne przykazanie - które zatrzymuje dyspozycyjność śsńm^ ści. Świadomość zostaje zakwestionowana przez twarz. Zakwę^m nowanie nie sprowadza się do świadomości tego zakwestionować Absolutnie inne nie odbija się w świadomości. Opiera się jej do tęm> stopnia, że nawet jego opór nie obraca się w treść świadomości. y.'-,. wiedzenie polega na wstrząśnięciu samym egoizmem Ja, twarz gbm z tropu nakierowaną na nią intencjonalność.

Chodzi o zakwestionowanie świadomości, a nie o świadomość zakwestionowania. Ja traci swą suwerenną zgodność z sobą, swą ider tyńkację, w której świadomość powraca tryumfalnie do siebie same}, by na sobie samej spocząć. Wobec wymagania Innego, Ja porzuca ten spoczynek i nie jest znów dumną świadomością tego porzucam Każde zadowolenie z siebie niszczyłoby prawość etycznego ruchu Lecz zakwestionowanie tej dzikiej i naiwnej wolności, pewną swego schronienia w sobie, nie sprowadza się do tego negatywnego ruchu. Zakwestionowanie siebie jest właśnie przyjęciem absolutnie innego. Epifania absolutnie innego jest twarzą, w której Inny wzywa mnie i daje mi rozkaz mocą swej nagości, mocą swojej nędzy. Jego obecność domaga sie odpowiedzi. Ja nie tylko uświadamia sobie te konieczność odpowiedzi, jakby chodziło o powinność czy obowiązek, o którym miałoby decydować. Jest ono w samym swym ustanowieniu (saposition) na wskroś odpowiedzialnością, czyli diakonią, jak w 53 rozdziale Księgi Izajasza.

Być Ja znaczy od tej chwili nie móc uchylić sie od odpowiedzialności. Ten nadmiar bycia, ta przesada, która nazywa się byciem Ja, ten wyskok sobości w byciu spełnia sie jnko nabrzmienie odpowiedzialności. Zakwestionowanie Ja przez Innego sprawia, że staje sie

_n człowiekiem w ni |i ^r ) dny¹ jedyny sposób ^ jgjc materia Jest solidarna t bryła. której cre*

?.    ^ ^ narzad a organizmem, w którym pełni en SWOJO

00** sebdarność jest odpowiedzialnością. jakby cała bu-“ _m IW> spoczywała na moich    i***^¹* to fakt

^ ^o«e odpowiadać na moim miejscu. Wpowied»ahio<£,

*    Ja • ]«?> lmpeńahimu I jego efBMM - nawet jęki

.a rfarnmit - nie przekształca p w moment lii u u ad fLpm—** potwnto po w ;egp sobości. w jego funkcji podpory

tMkrywać *J* taka orientacje, to utnawmie Ja i -iwrainośda ,_est meskońcjenie nilpnwwilaalM przed Innym. Inny. który 3

,,1^ w Swiwkwao*ci^ nich etyony 1aidbca orw wm>

0i Tego Samego pokrywającego tft w sab« auam Mera pewien _:i*dmiar. nieadekwatny da mtencjonałności Tym właśnie JM Pm-nieme: płonąć innym ogniem nś potrzeba. która pa nasycenie, gq^|K pota tym. co sie mvśh Z powoda tego medmaNp 3 mn miłować nadmiaru, a powodu tego ponad, narwaliśmy reWne która rY“ i« . Innym - Idea Nteslkoriczonośa.

Ideo nieskończoności jest Pragnieniem ParadoMdf polep po na myśleniu więcej mż to. co jest myślane, mchowi** je jednak v jego bezmiarze, w jego mewspółmiemości * myśleniem, na och* dzeniu w relację s nieuchwytnym. Ppewnopp mu jcp statua BU uchwytnego Nieskończoność me jest ** korelaiem idei metko*-porada, jakby idea była tntencjonalaalcll wypełniającą m w swym przedmiocie. Cud nieskończonego w skończonym jest zburzeniem intencjonalności, zburzeniem tego łaknienia świata: w pr/rciwień-ftwie do nasycenia, które koi mtencjonainość, nieskończoność zbija > tropu swą idee. Ja w relacji z Nieskończonością jest mcmodnot oą satrzymania swego marszu naprzód, niemożnością opuszczenia swegp posterunku, według wyraOnaa Platona s feóana, jest to, dosłownie, brak czasu, aby się odwrócić Właśnie tym jest nasiawwmt, którego me da sie sprowadzić do kategom. Nie móc uchylić się od odpowiedzialności, me mieć wewnętrznej kryjówki, gdzie powraca aę w siebie, kroczyć naprzód, me troszcząc się o siebie. Wzrost wymagań w stosunku do siebie: im bardziej stawiam czoło moim powinnościom (responsabifites), tym baidziej jestem odpowiedzialny. Możność utwo-rzona z niemocy - oto zakwestionowanie świadomości i jej wqsae do układu relacji, które nie mająnicwspólnego:■ <oddawaniem: