skanuj0016 (176)

swój sposób. Nie jest to jednak wyobrażeń* powszechnie aprobowane. W wieku XX poj^fl wiły się też rozmaite orientacje, dla który® poezja jest rodzajem celowego działania w św® cie symbolicznym, który nas otacza i kto® przyjmujemy jako własny: działania w język® działania w materii świadomości.

Eksperymenty pierwszych awangard, poezfl Brechta stanowiąca szkołę świadomości diale® tycznej czy współczesna polska poezja lingw® styczna są ich wyrazistjhni przykładami. Poez® takiej obcy jest ideał utworu jako znaku ni® przekładalnego i zamkniętego w sobie samyri® Przeciwnie, podkreśla ona standardowość eł® mentów, jakimi się posługuje, a reguły j® wchodzą w zamierzoną korespondencję z regi® łami obowiązującymi w pozapoetyckim świec® znaków.

Można też'—po czwarte «§’wskazać symb<® listyezną genealogię niektórych form i spos® bów wypowiedzi poetyckiej, które w liry® dwudziestowiecznej zajmują ważne miejsc® Symbolizm dokonał wzbogacenia i wysubtelni® nia podmiotu lirycznego; od tej pory przest® on być osobą wygłaszającą przemowę albo czy® niącą wyznania, a stał się bardziej kpnstruł® tem tekstowym.

Symbolizm rozwinął wiersz wolny, który® poezja współczesna posługuje się naiczeście® W symbolizmie ugruntowała się asocjacyjr® technika monologu lirycznego i poetyka sn® Wszystkich tych zdobyczy, aczkolwiek są on«P ważne, nie sposób zaliczyć do tradycji, jaką symbolizm zostawił. Stanowią one po prostu jego wkład do dwudziestowiecznej sztuki poetyckiej.