P1360885

I* ćwiczenie przygotowawcze jest L^gywane przez studentów-akto-Epocd. a czasem i po innych ćwi-Wymaga od nich elastycz-taegoshn?Ł „otwarcia” i „zam-r^a* oraz fizycznej gotowości. Egoti zauważył, że nich dłoni E^rtCTar się na tułów, dodaje sprę-Ejości całemu ciału”.

“ją jeszcze inne ćwiczenia, które

«łzą do etiud i mogą być włą-| Lpe do spektakli, między innymi

P

marenie nogą klęczącego partnera.

; nx hmńenkm. Pchnięcie sztyle-WĘStrzelame z luku. Wszystkie one 1 apiwały się na filmie z lat ^Kiziestych w wersji niewątpliwie laaoryzowanej przez Meyetholda.

Do pzczc innych należą: Skok na Knb, Spoliczkowanie, Upuszczenie oparu, Skok na plecy partnera i fefeze Sam Meyethold ich nie ■■fifcował i stosował je na ogół w ■HBiości od potrzeb. Współcześni ^■hy, jak Aleksięj Lewinskij, ■wodzą nieraz, że jedynie pięć paiczeń ma naprawdę istotne zna-bńew treningu biomechanicznym: kucanie kamieniem, Spoliczkowa-Uok na piersi, Strzelanie z luku i Whmęcie sztyletem.

I Jakkolwiek by było, wydaje się in-| łtwające. że porównanie Lewin-wykonującego, powiedzmy, Jfeffaiie z lukU> i aktora Meyer-Wjowddego wykonującego to samo jjfegnifc w latach dwudziestych, ?*^a2uje, te ćwiczenie Lewińskiego ■Hożo hardziej złożoną strukturę.

ćwiczenie jest szczegółowo ■P»t meco dalej, ale analiza jego BgOBama przez Lewińskiego poka-2** źe składało się ono z dwudzie-drobnych elementów od-gjjycfe pauzami. Wersja wcze-K zaś, sfilmowana pod kon-Meyerholda, zawiera jedynie dających się wyodrębnić

Bwmechtmics: A Workshop. Tłmd Aidiiye, vkłćo *^0, ^ Docuniefltauoa Unii, E&cter

jednostek, z których kilka nadępnfe jedna po drepcj bez żadnej przerwy.

Poza tym ćwiczenie Lewińskiego sprawia takie wrażenie, jakby było wykonywane z rozmyłem, §0zm każdy radl jest przemyślany i od-mierzony, a jego tempo jest w zasadzie od początku do końca niezmienne. Aktor Meyertołda natomiast często zmienia tempo, niektóre dzials&ata wykonując prosto, inne zdecydowanie largo.

Wskazuje się na to nie dlatego. żeby umniejszać osiągnięcia Lewińskiego, ale wręcz przeciwnie, aby pokazać z jednej strony, że ćwiczenia te mogą ulegać dużemu indywiduał-nemu zróżnicowaniu w zależności od wykonawcy, a z drugiej strony, że mogą się ciągłe rozwijać. Lewiński uczył się od Michaiła Knstowa, który sam wstąpił do Szkoły Teatralnej Meyeiholda około 1930 roku. lego wersja ćwiczenia może być przeto późniejsza, bardziej rozbudowana tuż wersja pierwotna.

Ćwiczeniem zatytułowanym Skok na piersi Meyerhold zachwyci! swoich studentów. Jego najprostsza wersja jest dokładnie tym, na co wskazuje tytuł: jeden ze studentów aktorów staje stabilnie, stopy ustawiając jedna za drugą. Drugi student-aktor biegnie wprost na niego i wskakuje, kierując kolana na klatkę piersiową partnera, opłacając przy tym jednym ramieniem jego szyję, podczas gdy pierwszy aktor obejmuje ramieniem (czy ramionami) kolana skoczka Jeśli ten ze studemów-akio-rów, który ma wykonać skok koncentruje się na skakaniu, a nie na partnerze, który ma go złapać, ćwiczenie jest dość łatwe. Powstała z niego etiuda, którą Meyerhold zaprezentował publicznie.

Natomiast na podstawie Pchnięcia sztyletem zrobiono miniaturowy melodramat. Pokazuje to gotowość Me-yerhołda do teatrałśzowania wszystkiego, co robili jego studenci. Wspomina Erast Garin :