P5101307

$um

M§| ,,, rtrtazki. Itorr I stsnlr HłMfftft sbmlł»W*ne sa z kationów ttltfaU (wyjtgefe: fbh Nil,'/ I śflk/flńW Iwwwtrh Sole motna podzielić f»

uhojctnt	wodorost/le	hydKiketw de
I- slarrzanf VI i glinu	NaMSO, - wtalortłslarcz«n(VI) sodu	Mg(OMX 1 - chlorek wodorotlenek magnesu
- sten zan«tVj magnezu	RM,PO, - dłWodnrofbsfbran(V) potasu	lAkOMljljRU, - stan san(Vf) dłwodurotlenck glinu
[na [.*- chlorek potasu	( aiMCOp, - wodorowęglan wapnia	|CtMOM)|,CO - węglan wotłorotlenek ntled/Wlfi

Metody otmmywnnłn wili

a> H reakcji kwasu * wtalntotlenklem. np

ŃSOH + M SO, 2 NaOH + M,SO.

Cu<oM), + MCI Cu(UM), + 2 MCI

► NiiHSO, + H.O

___» Na/K), + 2 11,0

—* Cu(OH)CI + H,0 _* CUCI, + 2 H,0

h) w n-akcjl metalu E kwasem, np.

Zn + 2 Md -» Znd, + H,t

cl w reakcji tlenku swądowego s kwasem, np.

Mgd + H_fSO, —*■ MgSO, + tip

d) w reakcji tlenku kwasowego z wodorotlenkiem, np

P₄O_w+ 12 NaOH -» 4 Na^*d₄ + 6 M,d

e) w reakcji tlenku fasadowego s tlenkiem kwasowym, np

Cad + 80, — » CaSO,

f) wytracanie trudno rozpuszczalnych soli s rostworu soli rozpuszczalnych. np

AgNd, + MCI---► AgCl 4 + HNO,

■ heepoStednla syttłesa z pierwiastków (sole kwasów beztlenowych), np

2 Na + O, -► 2 Naci

Fe ♦ S -fr FeS

HI moSna tri otrzymał w rrakc|ach. w których mocniejszy. trwalszy, mnie) lotny kwas wypiera słabszy i RH H lub mocniejsza sasada wypiera słabsza z |e| soli.

Ałuny

Xnn H |b| pndwń|ne. ale l Ów nic Z sole uwodnione Ałuny to podwó|ne siarczany(VI) metalu jedno-I ttójwanoScłowego o ogólnym wzorze:

24 H,O

|A1(!I₂0)₆]C1,

K,lFc(SCN)₆i

lAg(NII_s)₂lOH

Na₂[Fe(CN),NO]

x = M-. NsT.Kl* tub MM/ Y = C,t'',AI‘\Pe^>‘

Pt* Ml. (j/MtjJi /AMfi ałtfo fłtUfttKrt/e/*/&#/«/

•/nut HtmWt rtworwwZMt; *mt* - wAMM/A/

K/0_#    LA tl/t Aitti

Mm putam tuAM\t/A>

(.harakterystyt /ty* cecha ahnt&w jest barwa kh kryształów oraz to. że a* wmuitUi /ne • /yb wfk»/‘** stfukłuralnc podohteóstwo Y/».yHkle ałuny w ofcf<śfcrtry< b wanmkach krye^b/ifją w tej same) p"^-'*' • krystalografie zne) Ałuny można otrzyma/ prtu ttr/ptA/i« fin- fówfKrm<ąrfWy<b MA> ■. »l «/> b vA» w swe (l'/.le l rekrystalizację

Hydraty

Hydraty to sole irwodrtłrme W słanie słałym maja wtrudr rwane w *te/ krysteHr /Aa < /ąsłeczk) wody.np (;ilW»₍ ł II O słarr/an(Vf) młedżifffż woiWI/t)

-    barwa zależy od istnienia hydMłtrwanych kationów rn< talu,

-    zmiana barwy kryształów hydr atu nastali np p«»d< z.as ogrzewania lub w f/bcc nok i II ,%0_#

Związki koordynacyjne W skład związków koordynatyjnych wtbt»cIzą • Jon/atom centralny, np.

Al”, Cu". Cer”. Cr⁴*, Pe⁴*, NI". Zn"

• Ugandy,którymi mogą być obojętne cząsteczki, np H/ż (akwa). Nil. (amina;. (X) fluutwnyl). W*^,m trozyl), lub Jony, np. Ol I (hydrokso).(.l (chloro), P (fluwo). S<;N(tl<łcyjaniano>,(.N (cyJano>

Ugandy (donory pary elektronowej) łączą sir; z Jonem centralnym (akceptor pary elektronowej) za pomo tą wiązań koordynacyjnych. Liczba ligandów bezpośrednio połączrmycb / atomem centralnym to liczba koordynacyjna. Najczęściej pojawia się liczba 2,4, (t. Nie Jest to cecha cha rak tery wyt zna dla danego jonu centralnego, lecz zależy m in. od rodzaju ligandów Liczba kot>rdynacy)na decyduje o okreMrmrj strukturze przestrzennej związku.

Przy pisaniu wzoru Jonu koordynacyjnego obtjwiązuje następująca kolejność jatom centralny, Ugandy naładowane. Ugandy obojętne|*

W nazwie natomiast obowiązuje kolejność alfabetyczna wszystkich Ugandów - należy uwzględnić Ich liczbę (niezależnie od Ich rodzaju), po której wymienia się atom centralny w odpowiedniej formie (zależnej od tego, czy Jon koordynacyjny jest kationem czy anionem).

chlorek heksaakwaglinu hcksatiocyjanianożclazlan(lll) potasu wodorotlenek dlaminasrchra(I) pentacyjanonltrozylżelaziandlT) sodu

Klasyflkac|n twgiU* nleorfputlcznyt h. TTtaSl In nlr I wybranych p 81