Pict0020 (5)

I

►    A Próby fabryczne Tu—2R(F) (numer fabryczny 1003901),

1947 rok / vio Autor

►    A Factory trials of the Tu-2R(F) (constr. no. 1003901),

1947/ via Author

wznoszenie na 5000 m	9,5 min
pułap	10.500 m
zasięg	1900 km
uzbrojenie strzeleckie	2 działka SzWAK kalibru 20 mm, 5 karabinów maszynowych SzKAS kalibru 7,62 mm, pod skrzydłami można było zabierać 10 sztuk rakiet RS—132
załoga	4 osoby

większym przekrojem kadłuba)

-

Testy wykazały, że konieczne są zmiany w celu poprawienia stateczności wzdłużnej. Zaradziło temu nowe, powiększone z 4,37 do 5,28 m², usterzenie pionowe.

6 lipca 1941 roku, gdy większa część programu prób została ukończona, doszło do katastrofy. W jednym z kolejnych lotów rozpadł się wentylator. Rozlatujące się odłamki uszkodziły silnik i kadłub, zginął nawigator A. M. Akopian, a pilot M. A. Niuchtikow musiał skakać ze spadochronem. Nie udało się wyskoczyć inżynierowi Malcewowi, któremu na skok zabrakło czasu. Prototyp uległ oczywiście rozbiciu.

Mimo katastrofy uznano, że samolot „103U“ z powodzeniem przeszedł próby i 17 lipca 1941 roku rozkazem NKAP postanowiono rozpocząć seryjną produkcję samolotu „103“ w zakładach lotniczych nr 18 w Woroneżu.

19 lipca 1941 roku, uchwałą Rady Najwyższej ZSRS, A. N. Tupolew i grupa jego podwładnych została przedterminowo zwolniona z więzienia. Była to „na-groda“ od Berii za opracowanie udanego bombowca. Jednak na pełną rehabilitację konstruktorzy musieli czekać aż do 1955 roku.

Rozpoczęta wojna z Niemcami i ich sojusznikam wniosła poprawki do planów produkcji samolotu „103 Zakłady nr 18 w Woroneżu były obciążone produk Iłów-2 i nie miały żadnych możliwości zajmowani* się produkcją nowego samolotu. GKO podjął wiec w dniu 27 lipca 1941 roku decyzję o przekazaniu prc-dukcji do zakładów lotniczych nr 166 w Omsku. Plan były optymistyczne: do 1 października 1941 należ] zdać pierwsze dziesięć maszyn seryjnych, w czwartym | kwartale tego roku kolejnych 45, a w 1942 roku aa 600 następnych samolotów „103“.

Jednakże rozpoczęta ewakuacja zakładów nr 1 i nr 81, z których powstały w Omsku zakłady nr 1 znacznie skorygowała plany montażu nowego bo bowca. Biuro konstrukcyjne Tupolewa, które w koń lipca 1941 roku także przeniosło się do Omska, zaję się tworzeniem dokumentacji do produkcji „103U Już we wrześniu komplet rysunków roboczych był g tów i producent mógł przystąpić do wytwarzania molotu, który w produkcji otrzymał oznaczenie „103S 2AM-37. Jednak życie i tym razem wniosło swoje korekty, do produkcji weszła inna modyfikacja — „103W‘

Samolot „103W" 2M-82

Trzeci prototyp: „103W“ (W jak Wysotnyj — wysokościowy) powinien być napędzany przez silniki M-120 z turbosprężarkami TK-2. Był jednak problem: wiosną 1939 roku silniki M-120 nie istniały. Postanowiona więc zainstalować w samolocie „103W“ gwiazdowe silniki M-82 o mocy 1330 / 1700 KM. Planowano, że maszyna będzie gotowa do 15 sierpnia 1941 roku — jednak z powodu ewakuacji terminy nie mogły być dotrzymane. Nieukończony samolot „103W“ dostar-