S6300485

1

MawMiiMa

B2 charakteryzują ^łSoP

kiwaniem |H)<młnłffi

pr

20-40 Typy »ł

Mieni zfodiwości. odwf ktetn rowarzysrącrj IWMWIMI Ort wstosunku do unia* A. AR. BJ i C

POwinchniF przyjętym tyuemem oceny nopno zaawansowania miejscowego mikMki barn*/) jrst klasyfikacja MaaaoSu. w której wyróżnia »ę stopień I -guz jr*t makrołk«>powo całkowicie pokryiy torebką, stopseń Ha - mikroskopowy « naciek torebki grano*, stopień llb - makroskopowe naciekanie otaczającej tkanki I tłuszczowej lub opłucne, śródpiersiowej. stopień III - naciekanie osierdzia, wiei-“ kich naczyn hil> płuca, stopień IVa - rozsiew nowo*worowy w obrębie opłucne;

łub osierdzia oraz stopień !Vb - przerzuty odlegle drogą krwionośną tub limfa B tyczna Podstawę leczenia grasiczaków jest doszczętne wycięcie nowotworu, które J zazwycza; fest możliwe w stopniu I i II. często możliwe w stopniu III. a niekiedy W również w stopniu IV zaawansowania grasiczałca. Zaleca się dostęp przez ster-B notdmię całkowitą podłużną i wycięcie całej grasicy, a nie tylko samego guza. B Po wycięciu grasicy z powodu grasiczaka u pacjentów wolnych od objawów cho-c by przed opei acją zaobserwowano pojawianie się miastenii, dlatego niektórzy autorzy uważają, że tymektocnia wykonana z powodu grasiczaka powinna być rozszerzona o usunięcie tkanki tłuszczowe; śródpiersia. Większość autorów zgadza >.ę. ze w leczeniu grasiczaków nie powinno się stosować małoinwazyjnych technik operacyjnych, takich jak tymektomia szyjna lub widcotorakoskopowa, B ze względu na ich dyskusyjną doszczętność. Grasiczaki naciekające sąsiednie B narządy (osierdzie, płuco, żyłę główną górną lub żyły ramienno-gtowowe) należy. w jeśli to możliwe, wycinać w granicach zdrowych tkanek. Trwa obecnie dyskusja 4 dotycząca roli pooperacyjnego, uzupełniającego napromieniowania loży po wyciętej | grasicy, co chroni przed wystąpieniem wznowy miejscowej. Większość autorów F uważa, że w przypadku grasiczaków stopnia I i II radioterapia adjuwantowa nie jest konieczna, niektórzy autorzy negują jej rolę również w grasiczakach stopnia III, doszczętnie wyciętych. Rola radioterapii jest bezdyskusyjna w przypadku grasiczaków niedoszczętnle usuniętych lub niekwalifikujących się do leczenia operacyjnego. Rola chemioterapii indukcyjnej lub neoadjuwantowe) oraz uzupełniającej (adjuwantowej) w leczeniu grasiczaków nic jest jednoznacznie ustalona. Rokowanie co do przeżycia jest stosunkowo korzystne nawet w przypadkach zaawansowanych miejscowo grasiczaków. których nie udało się doszczętnie usunąć, natomiast rokowanie co do ustąpienia objawów miastenii po wycięciu grasiczaka jest znacznie gorsze niż wtedy, gdy choroba me jest związana z obecnością guza Całkowita remisja miastenii występuje u zaledwie 10-13% chorych operowanych z powodu grasiczaka.

Guzy tarczycy

^Gu2f tatc*fcy w klatce piersiowej mogą mieć charakter wola za mostkowego lub wódpiersiowego (ektopowego). W przypadku wola zamostkowego główne

źródło ukrwiema niesyty znajduje alf aa acyl. a mm gruczoł stopniowo przesuwa się do łródpSaraaa pnts górny ataśr fcbtfcl pteratowof (jrattaaajcsęłcMj zmiana nabyta, dotycząca pac jeńców w sramy m wiek u i. Inśralrraśęr s*ę najczęściej w przednim tródplaraśu. do przodu od tyły rsjatrnao ||mawcj lewej (do której uchodzą tyły tarczowa dolne ■ wwr rhyeofdome taf**loeas. awaoa dawniej najniższymi - ernee ihyroident m*ee. zwykle w Ucżbw i-4j W rzadkich przypadkach wole za mostkowa mott znajdować się także w środkowym lub tylnym śródptershi. Wole iródpterssow- (ektopowe) jest zmianą wrodzoną polegającą na obecności w iródptecsiu otefiifnoat|p utkanio Wcsycowsgż ukrwionego przez naczynia odchodzące w iródpterwu Diagnostyka wola zamostkowego i śródpiernowego obejmuje oznaczeni* aktywności TSH oraz T3 i T4, ultrasonografię tarczycy z bsopają oenkoeglową. tomografię komputerową oraz ewentualnie transtorakalną biopaję igłową ». w >. ybrar.y. h pny padkach. scyntygrafię. Leczeniem z wyboru wola zamostkowego k«* wycfcęde tarczycy z dostępu szyjnego, pozwalającego ..wyłonić na szyję¹* nawet bardzo duże zmiany. W zupełnie wyjątkowych przypadkach konieczne ;est poszerzenie cięcia szyjnego o sternotomię częściową lub całkowitą, bądź wykonanie torakotomii czy wideotorakoskopii. Wole śródpiersiowe należy traktować jak typowy guz śródpiersia - można je usunąć z jednego z wymień tooych powyżej dostępów torakochirurgiczaych. ale w pewnych przypadkach możliwe jest też zastosowanie dostępu szyjnego z uniesieniem rękojeści mostka za pomocą urządzenia wyciągowego.

Chłoniaki

Chloniaki są najczęściej występującymi guzami przedniego śiódpwrua. Ziarnica złośliwa (choroba Hodgkina) dominuje u ludzi młodych, chociaż może występować u pacjentów w każdym wieku. Wśród chorych w wieku średnim i starszym częściej spotyka się chłoniaki nieziarnicze. Gua chłomakowy śródpiersia może być zmianą izolowaną, mogą też towarzyszyć mu nacieki w płucach oraz zmiany w węzłach chłonnych jamy brzusznej, wnęk płuc. pachowych i szyjnych. Zmiany węzłowe w chi Ornakach często tworzą pakiety, wykazują wzrost naciekający oraz rzadko ulegają martwicy centralnej i rozpadowi. Poza śródpiersiem przednim chłoniaki mogą lokalizować się w śródpiersiu środkowym i tylnym. Zmiany wykrywa się w badaniach obrazowych (RTG.TK. MRI. PET/CT. USG). Charakter zmian określa się na podstawia badania cytologicznego materiału pobranego w czasie biopsji cienkoigłowej transtorakalnej łub transbronchiałnej. jednak dla precyzyjnego ustalenia typu zmiany konieczne jest z reguły pobranie materiału tkankowego metodą biopsji gruboigławej lub metodą operacyjną (medmstinoskopia. mediastinotomsa przednia, wideotorakoskopia). Leczeniem z wyboru chłoń laków śródpiersia jest chemioterapia, ewentualnie uzupełniona radioterapią. W sporadycznych przy pad kach uzasadnione jest operacyjne usunięcie resztkowych zmian po chemioterapii (dcbulking surgery).

121