65690 skanuj0039 (83)

[%]

■ iii'180 H =.*—S

OT,

gdzie: mi - masa naważki, g,

m2 - masa części nierozpuszczalnych, g.

Zawartość kruszywa w betonie (wartość K) przyjmuje się równą oznaczonej w wyniku analizy ilości znajdujących się w nim części nierozpuszczalnych w HC1 (wartość K^n.) tj. K = Kcz.n.. Przy tym wynik analizy, otrzymany w procentach należy przedstawić w kg, za pomocą wzoru:

[kg]

K ^P'^K

I 100

gdzie: Kk_g- zawartość kruszywa w betonie, kg,

K - zawartość kruszywa w betonie, %,

Pb- gęstość pozorna betonu, kg/m^J

Jeśli kruszywo zawiera substancje rozpuszczalne w HC1 należy zwiększyć dokładność przeprowadzenia pomiaru przez wprowadzenie odpowiedniej poprawki. Zawartość kruszywa oblicza się wtedy za pomocą wzoru:

K = K_cJl + ^-\    [%]

gdzie: K - zawartość kruszywa, %,

K c2.n. - zawartość w betonie części nierozpuszczalnych w HC1, %,

Rk - zawartość w kruszywie substancji rozpuszczalnych w HC1, %.

Wartość Rk należy ustalić na podstawie badania próbki kruszywa, postępując tak samo jak w przypadku betonu. Oznaczenie wykonuje' się identycznie biorąc w miejsce betonu próbkę uśrednionego kruszywa.

3. Oznaczanie zawartości w betonie związków przyłączonych w trakcie wiązania i twardnienia cementu

Zawartość S związków przyłączonych do cementu w trakcie dojrzewania betonu należy ustalić na podstawie analizy otrzymanego derywatogramu betonu.

Analiza termiczna obejmuje liczny zespół metod badawczych, w których pomiary polegają na określeniu zmian wybranych właściwości fizycznych analizowanych substancji pod wpływem ogrzewania lub chłodzenia badanego materiału.

7