226 227 (19)

226 Cifić II. P<iditavn mikroekonomii

226 Cifić II. P<iditavn mikroekonomii

AY OC^

tworzyć. Jej nachylenie -=---) pokazuje, z. ilu jednostek dobra Y trzeba \ Aa 0Dl

zrezygnować, aby wytworzyć jedną dodatków ^: -------’ ' dobra X. Jest ono więc

krańcową stopą transformacji tych dwu dóbr    . Na rysunku naniesiono

też kilka krzywych obojętności społecznej, oznaczonych jako O,i, O,; i O, >. których konstrukcja jest analogiczna do krzywych obojętności pojedynczego konsumenta i które są zbiorami punktów reprezentujących różne ilościowe kombinacje dóbr X i Y. zapewniające ogółowi konsumentów (społeczeństwu jako całości) określony poziom satysfakcji (użyteczności). Ich nachylenie pokazuje, z ilu jednostek dobra Y konsumenci skłonni są zrezygnować w zamian za jedną dodatkową jednostkę dobra X. To nachylenie wyznacza więc krańcową stopę substytucji dóbr

Punkt O_p na rysunku wyznacza opty malną w sensie Pareto kombinację dóbr. W tym punkcie krzywa transformacji jest styczna do takiej najwyżej położonej krzywej obojętności społecznej, która w danych warunkach jest możliwa do osiągnięcia. W każdym innym punkcie krzywej transformacji osiągalny poziom satysfakcji (użyteczności) ogółu konsumentów jest niższy. Nachylenie linii CD, stycznej w punkcie O_p do krzywej transformacji AB i krzywej obojętności społecznej O,;. jest równe i krańcowej stopie substytucji (£„), i krańcowej stopie transformacji

(K_u), a tym samym jest też równe stosunkowi cen dóbr X i Y