231 (16)

:0.6

Krzywa sił tnących uzyskana zostanie w wyniku algebraicznego sumowania

od lewej pól: nad (+) i pod (—) odciętą wykresu obciążeń (rys. 145e). Poprawnie określony wykres sil tnących powinien na końcach barki mieć rzędne zero.

Wykres ten rozpocznie się na lewym krańcu barki od 0, aby po pierwszym metrze przyjąć wartość —20 kN i wzrastać równomiernie w odległości 2,5 m do wartości — 50 kN. Od tego miejsca rozpocznie się równomierny wzrost tego wykresu wynoszący 10 kN na każdy metr długości. W odległości 12,5 m od lewego krańca wartość ta wyniesie 50 kN. W tym miejscu rozpocznie się spadek wykresu wynoszący 20 kN/m. Wykres kończy się ponownie wartością zero.

Krzywa momentów gnących określona zostanie w wyniku obliczania powierzchni pod wykresem sil tnących. Jak to już poprzednio wykazano, jest to krzywa całkowa krzywej sił tnących. Na odcinku 0—2,5 m nastąpi szybki spadek tego wykresu i jego rzędna na odciętej 2,5 m wyniesie:

Od tego miejsca wykres będzie spadał dalej, lecz już łagodniej (miejsce przegięcia wykresu). W połowie długości barki wykres ten osiągnie ekstremum a wielkość momentu gnącego wyniesie:

Mg,

max

-50 • 7,5 2

= -187,5 kN-m

Dalsza część tego wykresu jest symetryczna do jej pierwszej części (rys. 145f).

14.5. Obliczenie sił tnących i momentów gnących w kadłubie statku

Celem przeprowadzenia jakichkolwiek obliczeń ST i Mg występujących w kadłubie statku należy dysponować następującymi danymi:

a)    krzywą ciężarów kadłuba statku pustego,

b)    wykazem wszystkich ciężarów zmiennych na statku oraz ich rozmieszczeniem,

c)    skalą Bonjeana lub liniami teoretycznymi kadłuba.

Przedstawiona w tym punkcie metoda obliczeń ST i Mg jest metodą konwencjonalną i bardzo czasochłonną. Nadaje się ona do stosowania w programach komputerowych. Czytelnika zainteresowanego jedynie przybliżonym obliczaniem sił tnących i momentów gnących odsyłam do punktu 14.6.

madę by voyteck (dec'2004)

231