231 2

Krzywa sil tnących uzyskana zostanie w wyniku algebraicznego sumowania od lewej pól: nad (+) i pod (—) odciętą wykresu obciążeń (rys. 145c). Poprawnie określony wykres sil tnących powinien na końcach barki mieć rzędne zero.

Wykres ten rozpocznie się na lewym krańcu barki od 0_t aby po pierwszym metrze przyjąć wartość — 20 kN i wzrastać równomiernie w odległości 2,3 m do wartości — 50 kN. Od tego miejsca rozpocznie się równomierny wzrost tego wykresu wynoszący 10 kN na każdy metr długości. W odległości 12^ m od lewego krańca wartość ta wyniesie 50 kN. W tym miejscu rozpocznie się spadek wykresu wynoszący 20 kN/m. Wykres kończy się ponownie wartością zero.

Krzywa momentów gnących określona zostanie w wyniku obliczania powierzchni pod wykresem sił tnących. Jak to już poprzednio wykazano, jest to krzywa całkowa krzywej sił tnących. Na odcinku 0—2,5 m nastąpi szybki spadek tego wykresu i jego rzędna na odciętej 2,5 m wyniesie:

= —62^ kN • m

Od tego miejsca wykres będzie spadał dalej, lecz już łagodniej (miejsce przegięcia wykresu). W połowic długości barki wykres ten osiągnie ekstremum a wielkość momentu gnącego wyniesie:

Mg_t

— 5° ^7,5 2

* - 187,5 kN m

Dalsza część tego wykresu jest symetryczna do jej pierwszej części (rys. 1450-

14.5. Obliczenie sił tnących i momentów gnących w kadłubie statku

Celem przeprowadzenia jakichkolwiek obliczeń ST i Mg występujących w kadłubie statku należy dysponować następującymi danymi*

a)    krzywą ciężarów kadłuba statku pustego,

b)    wykazem wszystkich ciężarów zmiennych na statku oraz ich rozmieszczeniem,

c)    skalą Bonjcana lub liniami teoretycznymi kadłuba.

ktu 14.6.

Przedstawiona w tym punkcie metoda obliczeń ST i Mg jest metodą konwencjonalną i bardzo czasochłonną. Nadaje się ona do stosowania w programach komputerowych. Czytelnika zainteresowanego jedynie przybliżonym obliczaniem sił tnących i momentów gnących odsyłam do pun-

231