237 2

Wykres sił tnących

Wartość sił tnących otrzymuje się przez algebraiczne sumowanie cząstkowych obciążeń (rys. 147a):

(14.17)

ST, « Ac, + ST,.,

Wykres momentów gnących

Wykres momentów gnących można określić poprzez całkowanie wykresu sił tnących (rys. 147b):

Mg, « 57J    + Mg_t-i    (14.18)

Miarą dokładności obliczeń ST i Mg jest „zerowanie” się tych wielkości w punktach krańcowych kadłuba.

Jeżeli na końcu wykresu wielkości te nie zerują się, a wielkość błędu nie przekracza 5% wyporu, to można przeprowadzić korektę stosując następującą

zależność:

AST - Xi

STk, = ST,----¹    (14.19)

JLś

oraz

AMg • X,

Mgk_t = Mg,----¹    (14.20)

Lj

gdzie:

STk| — siła tnąca skorygowana, Mgk, — moment gnący skorygowany.

14.6. Uproszczona metoda obliczania sił tnących i momentów gnących

Główną niedogodnością opisanej metody jest znaczna ilość obliczeń. Biorąc pod uwagę fakt, że wykres obciążeń wykazuje największe skoki na końcach przedziałów i tam następują załamania wykresu ST, a moment gnący przyjmuje maksymalne wartości w miejscach, gdzie wykres ST przecina oś

237