237 (33)

237

może być oceniana także wiarygodność kodującego. Okoliczności takie powstają najczęściej wtedy, kiedy zatrudnia się zaledwie kilku kodujących, ponieważ trzeba ich bardzo dokładnie przeszkolić, aby byli w stanie wychwycić bardzo subtelne elementy przekazu. Dla sprawdzenia wiarygodności kodującego tej samej osobie daje się do zakodowania dwukrotnie - z pewnym odstępem czasowym - ten sam zestaw danych i statystyki dotyczące wiarygodności oblicza się przez porównanie tych dwóch wyników.

Badacze muszą zwracać szczególną uwagę na podawanie wiarygodności kodujących. W jednym z niedawno przeprowadzonych badań (Lombard, Sny-der-Duch i Bracken, 2002) z próbki opublikowanych w pismach naukowych analiz treści obliczono, że pomiędzy 1994 a 1998 rokiem tylko 69% z nich zawierało jakąkolwiek wzmiankę o wiarygodności kodujących, a wiele jedynie pobieżnie wyjaśniało, jak wiarygodność została obliczona. Skoro przy pisaniu prac ich reguły są tak mało rygorystycznie przestrzegane, ci sami autorzy ułożyli listę zaleceń, którymi należy się kierować przy publikowaniu wyników analizy treści. Należy więc podawać informacje o:

•    wielkości próbki, za pomocą której badano wiarygodność oraz metodę jej utworzenia, a także uzasadnienie wyboru właśnie tej metody,

•    relacji próbki użytej do oceny wiarygodności do próbki całkowitej (tj. czy próbka do oceny wiarygodności jest taka sama jak próbka całkowita, czy jest jej częścią, czy też jest to całkiem inna próbka),

•    liczbie kodujących próbkę do oceny wiarygodności (musi to być 2 lub więcej) oraz to, czy był wśród nich badacz (badacze),

•    ilości materiału zakodowanego przez każdego kodującego w przypadku sprawdzania wiarygodności, jak też kodującego w badaniu zasadniczym,

•    wskaźniku lub wskaźnikach wybranych do obliczenia wiarygodności wraz z uzasadnieniem tego wyboru,

•    poziomie wiarygodności kodujących dla każdej zmiennej, dla każdego wybranego wskaźnika,

•    przybliżonym czasie szkolenia (w godzinach) potrzebnym, by osiągnąć stwierdzony poziom wiarygodności,

•    tym, jak niezgodność w kodowaniu dla oceny wiarygodności została skorygowana w próbce całkowitej,

•    tym, gdzie i jak czytelnik może uzyskać szczegółowe informacje dotyczące instrumentu użytego do kodowania, procedur i instrukcji (na przykład od autorów).

Krippendorf (2004) podaje techniczne omówienie niektórych najpowszechniej używanych metod statystycznych badania wiarygodności kodujących.

Annlirn frpśri