Zabytki metalowe...
Ryc. 12.1906 - ramię wagi szalkowej (1:1); 1907— odważnik (1:1); 1905 - tłokpieczętny (1:1); 1908 - plomba towarowa (1:1) Fig. 12.1906 - arm of pan scales (1:1); 1907—weight (1:1); 1905—seal stamp (1:1); 1908 - lead trade seal (1:1)
Surowiec: mosiądz Chronologia: XV wiek
Nr kat. 1908
Miejsce znalezienia: wkop 142, warstwa 143 Opis ogólny: plomba tekstylna Wymiary: średnica 21 mm, grubość 3,5 mm Surowiec: ołów Chronologia: XIII wiek
Kabłączki skroniowe
Najliczniejszą grupę przedmiotów w kategorii ozdób stanowią kabłączki skroniowe, których uzyskano 25 całych egzemplarzy, 10 niekompletnych (z odłamanym uszkiem), dwa zachowane w dwóch fragmentach i dziewięć fragmentów. Do ich produkcji użyto różnej średnicy drutu, głównie brązowego, | którego wykonano 19 całych kabłączków i sześć zachowanych we fragmentach. Dwukrotnie zastosowano drut mosiężny i raz miedziany. Jedenaście egzemplarzy brązowych i jeden miedziany było dodatkowo pokrytych cienką warstwą srebra. Wszystkie całe kabłączki oraz dwa okazy zachowane w dwóch fragmentach zaliczyć można, na podstawie typologii K. Musianowicz, do typu III, charakteryzującego się obecnością esowato wygiętego uszka [1948/ 1949, s. 132-140]. Pojedynczy fragment (ryc. 13, kat 2151), wykonany ze zwiniętego w rulon paska blachy brązowej, reprezentuje prawdopodobnie typ ma [ibidem, s. 140-144], określany w literaturze mianem pustych kabłączków skroniowych typu pomorskiego [Bukowski 1960]. Na możliwość dalszego podziału tych jednolitych stylistycznie zabytków zwróciły uwagę Z. Hołowińska [1959, s. 68] i H. Kóćka-Kienz [1971, s. 102—103], wskazując jako dodatkowe kryterium rozmiary średnicy wewnętrznej ozdoby. Kierując się tą zasadą, wydzielono trzy grupy: A, B i C. Egzemplarze o najmniejszej średnicy, nieprzekraczającej 20 mą określono odmianą A. Egzemplarze większe, mieszczące się w granicach 20-50 mm - odmianą B. Największe kabłączki, których średnica wewnętrzna przekracza 50 mm określono mianem odmiany C. Udział procentowy poszczególnych odmian kabłączków prezentuje poniższy wykres, z którego wynika wyraźna przewaga kabłączków odmiany C w zbiorze.