Inteligencja = |
wejście + |
wyjście + |
kontrola |
i |
i |
i | |
Kompetencja |
np. zdobywanie |
np. myślenie |
np. planowanie |
przetwarzania |
wiedzy za |
i działanie |
ocenianie |
Informacji |
pośrednictwem |
przetwarzanie |
i nadawanie sensu |
nowego materiału |
pomysłów, badanie |
temu, co myślimy | |
lub doświadczenia |
i rozwiązywanie |
i robimy | |
4- |
i |
i | |
przyswajanie + |
wykonanie (to, + |
metapoznanie | |
wiedzy |
co robimy z tym, |
(namysł nad | |
(to, co wiemy) |
co wiemy) |
własnym myśleniem) |
Umysł ludzki przetwarza te schematy za pomocą rozmaitych metod, do których H. Gardner (twórca teorii wielorakiej inteligencji) zalicza metody: werbalne, wizualne, logiczne, fizyczne, muzyczne, osobiste, społeczne.
Planowe działanie ucznia wiąże się z:
• zwracaniem uwagi na fakty, dowody,
• zebraniem ich i uporządkowaniem,
• poszukiwaniem istoty problemu, zagadnienia,
• wizją sytuacji; poszukiwaniem tego, co dziwaczne, zaskakujące,
• interpretacją znaczeń,
• patrzeniem poza to, co oczywiste, z różnych punktów widzenia,
• próbą stawiania różnych hipotez.
Planowe działania są niezbędne, aby dzieci nie nabyły nawyku bezmyślnego podejmowania problemów. Doskonalimy umiejętności rozwiązywania problemów po to, żeby mieć z nich pożytek. Pomóżmy dzieciom wyrazić sens problemu ich własnymi słowami. Często nie wiedzą one dokładnie, o co w problemie chodzi i mylą stan pożądany (rozwiązanie) ze sposobem dojścia do niego (środkami)28.
Sporządzenie planu wymaga systematycznego myślenia, rozważenia strategii, nie zaś pospiesznych wniosków. Niektórzy uczniowie chcą z miejsca uporać się z problemem. Pod wpływem impulsu zgadują na ślepo lub wycofują się. Lepiej nie zaczynać od rozwiązania i wstrzymać się z osądem. Uczeni dłużej przygotowują badania niż je prowadzą. Sukces może zależeć od dobrego planowania.
Naukę planowania można zacząć już w przedszkolu. Kiedy małe dziecko planuje na własne potrzeby, dowiaduje się, że ma wpływ na to, co się
J"K. Fisher, Uczymy jak myśleć, s. 113 stanie. Uczy się, że można kierować własnym życiem i z,u /yna uw.i/u - o, za osobę kompetentną do podejmowania decyzji. Nabywa nie/alcżniKi I i wiary, że poradzi sobie z problemami. Ale w tym wszystkim poti/cbujr opieki i pomocy dorosłego. Zachęta i pomysły dorosłych pozwalają dzlct ku budować własny obraz problemu i jego rozwiązania lub konstrukcje, / któ rych będzie mógł skorzystać.
jeśli w trakcie planowania dziecko znajdzie się w ślepej uliczce lub jeśli planowanie przychodzi mu z trudem, dorośli mogą podsunąć inną możli wość, zasugerować wyjście. Niepowodzenie w zrozumieniu czegoś może polegać na tym, że dziecko nie zdobyło spójnej reprezentacji problemu (zadania, materiału) lub że reprezentacja ta zawiera błędy.
R. Fisher proponuje pomocne strategie:
- rozważ wszystkie czynniki,
- przypomnij sobie podobny problem,
- uprość problem,
- zrób model problemu,
- zapisz plan.
Przy pojęciu i zrozumieniu zadania proponuje strategie:
- ujmowania w słowa tego, co dziecko robi,
- pytania dziecka o to, co robi,
- pokazania drogi - dzieciom niekiedy trzeba wskazać inne wyjście, nowy szlak poszukiwań, nowe narzędzia i sposób posługiwania się nimi29.
29 Ibidem, s. 115. Autor proponuje też różne rozwiązania metodyczne, np. tworzenie „kącików dumania" zawierających problemy do rozwiązania, projekty ich rozwiązań, przykłady zachowań itp. A oto jeden z przykładów (s. 242): jAK MĄDRZE POSTĘPOWAĆ
1. Osiągamy nasze cele
• Zbieramy informacje, wykorzystując nasze zmysły (słuchamy, patrzymy, wąchamy, smakujemy, dotykamy).
• Posługujemy się planami (harmonogramami), żeby nie zapomnieć o czymś ważnym.
• Nazywamy to, co robimy.
• Mówimy, gdzie i kiedy.
• Mówimy, co pozostaje takie samo, kiedy rzeczy zdają się zmieniać.
• Bądźmy gotowi wykorzystać naraz więcej pomysłów niż jeden.
• Kiedy trzeba, bądźmy ostrożni.
2. Korzystamy z informacji
• Wiemy, co mamy zrobić.
• Bierzemy pod uwagę tylko potrzebne informacje.
• Wyobrażamy sobie to, co musimy zrobić.
• Planujemy kolejne posunięcia.
• Pamiętamy wszystkie potrzebne fakty.
• Sprawdzamy, czy rzeczy są ze sobą zgodne.
25