Kompozyty polimerowe wzmocnione włóknami stanowią raczej złożone konstrukcje materiałowe, aniżeli materiały w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Określenie takie wynika z możności świadomego i celowego kształtowania ich własności (w pewnym zakresie) w trakcie samego procesu wytwarzania z nich wyrobów. Walory wytrzymałościowe i eksploatacyjne elementu konstrukcji zależą nie tylko od racjonalnie zaplanowanej budowy tegoż elementu, ale również od umiejętnie dobranych i starannie zrealizowanych metod i technik fabrykacyjnych.
Kompozyty polimerowe są efektem poszukiwań nowych tworzyw konstrukcyjnych. W jakim stopniu spełniły one oczekiwania, niech świadcz) przykładowe porównanie kompozytu szklano-epoksydowego (wzmocnionego równolegle ułożonymi włóknami rowingowymi) z duralem (lekkim stopem Al stosowanym powszechnie w budowie samolotów) - rys. 3.32.
Kryterium porównawczym są tzw. wskaźniki lekkości, charakteryzujące przydatność materiałów do wyrobu niektórych typowych elementów konstrukcji. Im wyższa wartość tego współczynnika, tym lżejszy będzie dany element, obciążony w określony sposób.
Rys. 3.32. Porównanie duralu z kompozytem szklano-epoksydowym wg kryterium lekkości prętów
== kompozyt dural
240