stałej w masie, w wyniku obniżenia lepkości polimeru, co jest korzystne dla właściwości kompozytu. Należy jednak pamiętać, że podwyższona temperatura przyspiesza proces utwardzania żywicy.
Zawartość napełniacza, jego rodzaj, kształt i wielkość ziarna silnie wpływają na parametry kompozytu. O ile zawartość napełniacza nie wpływa znacząco na doraźną wytrzymałość kompozytu na rozciąganie, to już moduł sprężystości liniowej i moduły wyznaczane w próbach ściskania i zginania wyraźnie wzrastają w funkcji stopnia napełnienia. Aby zwiększyć twardość kompozytu proszkowego należy użyć proszków twardych materiałów, np. korundu. Od rodzaju proszku zależy także silnie odporność tworzywa na ścieranie. Wielkość ziaren proszku powiązana jest znacząco z kruchością kompozytu - Im grubsze ziarna, tym większa kruchość materiału. Za pomocą dodatku różnych proszków można także modyfikować przewodność czy rozszerzalność cieplną kompozytów. Szczególnie przydatne do tego typu zastosowań są proszki metali.
sfc jfc sj: sH
Ciekawym przykładem powszechnie stosowanego polimerowego kompozytu proszkowego jest tzw. polimerobeton.
Polimerobeton zwany betonem żywicznym to kompozyt budowlany, odmiana betonu, w którym tradycyjne spoiwo - cement, zastąpione zostało w całości poprzez żywice syntetyczne z układem utwardzającym wraz z wypełniaczem, mieszanką piaskowo - żwirową i mączką kwarcową. Spoiwo polimerobetonu decyduje w pierwszym rzędzie o poprawie wytrzymałości względem zwykłego betonu, w szczególności o chemoodporności. W polimerobetonie wyeliminowano najsłabszą część standardowego betonu - hydrauliczne spoiwo mineralne.
wraz z utwardzać odpowiadającym