26 27 (34)

26

w późniejszej fazie sztormu jest niepotrzebnym igraniem z niebezpieczeństwem. Także bardzo często stosowana przez żeglarzy praktyka sztormowania na foku sztormowym i bezanie może postawić prowadzącego jacht w bardzo niezręcznej sytuacji. Np. w wyniku uszkodzenia foka i konieczności jego zrzucenia tracimy zdolności manewrowe, gdyż jacht na samym bezanie nie będzie chciał odpaść od wiatru. Zupełnie inna sytuacja będzie, gdy sztormujemy na maksymalnie zarefowanym grocie marszowym i foku. Zniszczenie przez wiatr któregokolwiek z żagli pozwala na dalsze kontynuowanie żeglugi, gdyż jacht na zarefowanym grocie marszowym czy też foku nie traci zdolności manewrowej. Nawet na slupie, gdy żeglujemy już tylko na samym foku powinniśmy mieć przygotowany do postawienia maksymalnie zarefowany grot marszowy. Po utracie foka odzyskanie zdolności manewrowej będzie wtedy kwestię kilku, a nie kilkudziesięciu minut.

W warunkach sztormowych i przy silnym zafalowaniu należy się również liczyć z wypadnięciem członka wachty za burtę, dlatego też osoby pozostające na pokładzie powinny być bezwzględnie przy piętę pasami bezpieczeństwa.

Największą tragedią jaka może się zdarzyć podczas sztormowej pogody jest wypadnięcie człowieka za burtę. Podstawowymi problemami dla prowadzącego jacht w takiej sytuacji jest zmniejszenie ryzyka utonięcia przez rzucenie człowiekowi pasa ratunkowego oraz oznakowanie miejsca wypadku. Olatego też dobra praktyka nakazuje aby w warunkach sztormowych wozić w kokpicie zapasowy pas ratunkowy, a na rufie mieć przygotowane do rzucenia koło ratunkowe z pławką świetlną.

Przepisy PZŹ regulujące szkolenie żeglarskie

Za najważniejsze przepisy Polskiego Związku Żeglarskiego, regulujące sprawy związane z bezpieczeństwem, należy uznać instrukcję PZŻ w sprawie prowadzenia jachtów żaglowych pod nadzorem i instrukcję w sprawie obowiązków organizatorów oraz uczestników imprez sportowych i turystycznych w zakresie bezpieczeństwa żeglugi.

Instrukcja o pływaniu pod nadzorem określa warunki w których osoby nie posiadające stopnia żeglarskiego lub mające stopień niższy od wymaganego mogą samodzielnie prowadzić jacht żaglowy o powierzchni żagli do 40 m^J, przy sile wiatru do 6°B. Instrukcja ta określa również zasady nadzoru nad samodzielnym pływaniem żeglarzy jachtowych, którzy nie ukończyli 16 lat. Zgodnie z postanowieniami; instrukcji, osoby te mogą samodzielnie prowadzić jachty pod następującymi warunkami:

-    w porze dziennej,

-    na wyznaczonym akwenie nie leżącym na torze lub szlaku wodnym ,

-    w czasie, gdy akwen pozostaje pod stałą obserwacją i osłoną ratowniczą.

Za akwen pozostający pod stałą obserwacją i osłoną ratowniczą uznawany jest obszar wodny:

-    wyraźnie określony i opisany w książce portowej lub na tablicy informacyjnej klubu lub przystani,

-    pozwalający osobie nadzorującej objąć wzrokiem całą powierzchnię akwenu,

-    dla którego ustalono sygnały rozpoczęcia i zakończenia obserwacji, ostrzeżenia przed niebezpieczeństwem i nakazu rtatych-