262 (28)

<9.11)

To *amo mu/na powiedzieć o zmianie masy w kompartmencie:

(9.12)

=-krnO) + m

d I

Funkcja dy strybucji P(t) może być dowolna. Na rycinie 9.16 przedstawiono graficznie. jak zmienia się stężenie substancji dla trzech wybranych sposobów dystrybucji: jednostkowe podanie zadanej masy substancji (na przykład zastrzyk), wykładniczy sposób podawania leku - dawka leku zmniejsza się wykładniczo w czasie - oraz ciągłe podawanie ze stałą szybkością (na przykład kroplówka). Wielkościami pozwalającymi przewidzieć stężenie substancji są:

-    funkcja dystry bucji P(i).

-    stała eliminacji k.

-    objętość kompartmentu V.

W oparciu o znajomość wartości stałej eliminacji k można określić biologiczny okres półtniania 7\ (czas, po którym stężenie w objętości dystrybucji kompartmentu spadnie o połowę). Można również wyznaczyć średni czas „tycia" Icku w kompartmencie (i), który jest określony jako odwrotność stałej eliminacji leku <T= Uk). W sensie fizycznym średni czas życia jest czasem, w którym stężenie leku w kompartmencie spada e-krotnie, przy czym c oznacza podstawę logarytmu naturalnego.

(9.13)

Problematyka podawania leku do organizmu żywego będzie również analizowana z punktu widzenia modelowania farmakokinctycznego (rozdz. 11).

9.5.2. Regulacja. Układy ze sprzężeniem zwrotnym

Rozpatrzmy teraz podstawowy układ regulacji automatycznej z jedną pętlą sprzężenia zwrotnego. Zakładając, żc układ z ryciny 9.17 początkowo znajduje się w równowadze. analizować będziemy jego zachowanie od momentu zaistnienia zakłócenia z{t) pochodzącego z zewnątrz. W celu uproszczenia rozważań zakładamy, że zarówno układ regulowany (A), jak i regulator (B) są elementami proporcjonalnymi o stałych wzmocnieniach: odpowiednio K_A i A'„. Pamiętać jednak należy, żc sygnały na wyjściu poszczególnych członów są opóźnione w czasie względem sygnałów do nich docierających

Można dla tego układu zapisać następujące równania:

<9.14)

262